Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Γενέθλιον


Γενέθλιος ημέρα η σημερινή.
53 συμπληρωμένα έτη περιπλανήσεων.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις πρωϊνές-πρωϊνες ευχές.
Πως νοιώθω;
Ευτυχής.
Για τον απολογισμό που κάνω κατ' έτος. 
Ευτυχής γιατί;
Γιατί  τη ζωή  μου  μέχρι εδώ την έζησα σαν κάτι μαγικό.
Γιατί δεν εγκατέλειψα προσπάθειες.
Γιατί έζησα τις ανάσες των ανθρώπων.
Γιατί  δίδαξα παιδιά.
Γιατί έχω φίλους αγαπημένους, σταθερούς και καρδιακούς.
Γιατί έζησα σε μια μεγάλη οικογένεια και σε ένα σπίτι ανοιχτό.
Γιατί  έζησα κοντά στους γονείς μου.
Γιατί είμαι μητέρα, πάνω απ' όλα.
Γιατί ταξίδεψα και αγάπησα τα ψηλά βουνά.
Γιατί  διάλεξα τη γνώση και την τέχνη σαν εξάντα της ζωής μου.
Γιατί οι έρωτες ήταν μεγάλα πλοία που με ταξίδεψαν  ψυχή  τε και σώματι.
Γιατί έζησα με  σιωπές και τις αγάπησα ως ''πολύτιμον ύδωρ''.
Γιατί με προστάτεψαν μεγάλες αγκαλιές που μύριζαν γιασεμί.
Γιατί αγαπώ τον  τόπο μου και την πατρίδα μου.
Γιατί διδάσκομαι από το μεγαλείο της φύσης.
Γιατί είμαι ευάλωτη.
Γιατί ξεχνώ και συγχωρώ.
Γιατί είμαι έτοιμη  ''προς αναχώρηση'' ανά πάσα στιγμή.
Γιατί ξέρω πως και μετά από μένα πάντα θα κάνει το σκοτεινό του κύκλο το φεγγάρι.
Αυτός ο κόκκος σκόνης που είμαι στο σύμπαν - αν είμαι έστω και αυτό τελικά- δεν είναι δα και τόσο σημαντικός.
Πιστέψτε με...





1 σχόλιο:

Γιώργος Βασιλειάδης είπε...

Σου ευχομαι απο καρδιας,να παραμινεις αυτο που ποιητικα περιγραφεις στο κειμενο σου,ενας αγαπητος,ευαισθητος,φιλικος,ενεργος,ζωντανος,ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ