Μια γραμμή από χάρτινα χρωματιστά καράβια

Οι εκλογές τελείωσαν!

Μετά από μήνες, επί τέλους,  ελεύθερος χρόνος!

Τον απολαμβάνω προς στιγμήν.
Υπάρχουν και οι εκκρεμότητες, αλλά τις αγνοώ. Η πολύμηνη περίοδος  έντασης, προσπάθειας, απώλειας ενέργειας φαίνεται να ξεμακραίνει.Την  κοιτώ  ήδη από απόσταση. Σαν ένα καραβάκι που ξεμακραίνει στο πέλαγο.
Το αποτέλεσμα της προσπάθειας; Ενθαρρυντικό, τηρουμένων των αναλογιών.
Ενδοσκόπηση; Αυτοκριτική; Βεβαίως, γιατί όχι;
Και διάλογος και αλλαγές και νέα δεδομένα και νέες προοπτικές και, γιατί όχι  πάλι, ανατροπές.
'Ετσι προχωράει η ζωή  με όλα αυτά στο πρόγραμμα.
Με τις χαρές και τις απογοητεύσεις.
Με την αισιοδοξία και το βύθισμα στην απόγνωση.
Με τους στόχους και την απώλειά τους.
Με αξίες που  υπερασπιζόμαστε μόνοι ή με πολλούς.
Με αυτούς που ξεχνούν και όσους θυμούνται.
Με πολλούς  αιφνίδιους αποχαιρετισμούς και άλλους  που έπονται.
Τέλος πάντων, μια τελεία στο σκοτάδι είμαστε.
Μια τελεία που γίνεται γραμμή όταν ενώνεται  με άλλες τελείες και άλλες ατέλειες όντων ατελών, όπως είμαστε όλοι.
Γι'αυτή τη γραμμή γράφω.
Μια γραμμή από χάρτινα  χρωματιστά καράβια
Πιστεύω στα ταξίδια τους
Γράφω και  για όσους θέλουν να είμαστε  οι τέλειες  τελείες  μοναχές στο σκοτάδι.
Εντελώς ανεπίτρεπτο.
Είμαστε ατελείς, αλλά όχι άχρωμοι, ούτε  άφωνοι.
''Κάποτε ήμουνα χρωματιστό χάρτινο καράβι''' θα ήθελα να σκέφτομαι  από το διηνεκές.
Πολύ θα το ήθελα....