Σκέψεις ένα χρόνο μετά....

    Η φωτογραφία τραβήχτηκε πέρσι την ίδια εποχή.Με το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μέση.
    Τα  παιδιά χαίρονταν ταϊζοντας τα περιστέρια.
    Από πέρσι δεν έγινε ούτε ένα μερεμέτι στο πάρκο, πλην λίγης μπογιάς στα τσιμέντα και ενός
    καθαρισμού  προεκλογικά και παραμονές της 28ης Οκτωβρίου.
    Αναρρωτιέμαι γιατί. Γιατί εδώ δεν αλλάζονται οι πλάκες;
    Γιατί το πράσινο μένει απεριποίητο;
    Γιατί δεν φτιάχτηκε το πεζοδρόμιο γύρω του;
    Ποιός είναι ο σχεδιασμός;
    Εγκατάλειψη και υπόγειο γκαράζ;
    Και που θα πάνε τα πουλιά που κουρνιάζουν στα δέντρα του πάρκου;
    Και τα παιδιά που στριγκλίζουν από χαρά όταν τα ταϊζουν;
    Μας νοιάζει; Μας πονάει τίποτα ή αδιαφορούμε εμείς οι Κορίνθιοι;
    Εύχομαι του χρόνου την ίδια μέρα να έχω να γράψω κάτι όμορφο για το πάρκο.
    Εύχομαι να το φροντίσει ο δήμος και να το στολίσει με όμορφα φυτά και λουλούδια.
    Εύχομαι, αν ο μη γένητο, οι συμπολίτες μου να αντιδράσουν.
    Να διεκδικήσουν πράσινο πάρκο  με δέντρα αντί  να σιωπήσουν για  τα τσιμέντα, τις πλάκες  και
    τις τρύπες στη γη.
    Εύχομαι να βοηθήσει η κρίση, να βάλει το χέρι της και να σπρώξει μακριά τους ''επενδυτές''.
    Εύχομαι τα  αθώα περιστέρια να μην γίνουν Ερινύες που θα μας καταδιώκουν αενάως.