Εκδότης, Τηλεβασιλεύς, με Ολίγη Δημοσιογραφία

                                         Μια φορά και έναν καιρό...................

'Εχοντας παρέλθει η εποχή της  βασιλείας και της αντιβασιλείας , μεταβήκαμε στην αχανή εποχή της τηλεβασιλείας η κοινώς '΄καναλαρχίας'' .

Η καναλαρχία συμπίπτει πολλές φορές και με την  εκδοτομανία.

Εκδότης- καναλάρχης- τηλεβασιλεύς : το υπέρτατο ον, στο υπέρτατο αξίωμα.

Πολλοί αποκάλεσαν  τα ΜΜΕ ''τέταρτη εξουσία'' μετά την νομοθετική, την εκτελεστική, τη δικαστική.

Τελευταίως όμως τα ΜΜΕ ανέβηκαν , τα σκαλιά τρέχοντας με ταχύτητα φωτός.

Συνέτριψαν και ευτέλισαν κάθε είδος δεοντολογίας.

'Εγιναν Η ΕΞΟΥΣΙΑ.Τράφηκαν από την εξουσία, στήριξαν τις εκάστοτε εξουσίες, εκτέλεσαν εντολές της εξουσίας, εξουσίασαν, αλλά όπως το νόημα φέρει η λέξη, έμειναν ΕΞ(Ω) από την ΟΥΣΙΑ.

Οι δημοσιογράφοι - τους αποκαλώ προ πολλού δημόσιους γραφείς- έγιναν βουλευτές, μετέπειτα και υπουργοί.Οι  πολιτικοί  αντίθετα, δεν έγιναν ποτέ δημοσιογράφοι. Ως να εγνώριζαν πως τον μανδύα  τον ενδύονται ολίγοι.

Δημοσιογράφοι αστέρες, δημοσιογράφοι life style, δημοσιογράφοι  των φαναριών, δημοσιογράφοι των διαδηλώσεων, των τρομοκρατικών επιθέσεων,  του καλαθιού της νοικοκυράς, της λαϊκής αγοράς, κάθε περίπτωση έχει το δημοσιογράφο της.

Αυτοί ονειρεύονται να γίνουν μια μέρα εκδότες ή , αν η τύχη είναι με το μέρος τους, τηλεβασιλείς.

Ιδανικός χώρος για το όνειρο αυτό, είναι η αθάνατη ελληνική επαρχία.

Εκεί που κάποιος μπορεί να δηλώνει δημοσιογράφος, αποφοιτώντας από το τοπικό ΙΕΚ στην καλύτερη περίπτωση. Μπορεί να κάνει ραδιόφωνο, τηλεόραση, ρεπορτάζ  ή όλα μαζί για τον επιούσιο. Στα χέρια της καναλαρχίας, δούλος απλήρωτος.Αυτός γνωρίζει τι πράττει και τη σχέση που έχει με το αφεντικό του (  εκδότη ή  καναλάρχη).

Οι εκδότες  είναι εκ- δότες. Κάτι δίδουν προς τα έξω: Φύλλα χαρτί με μουτζούρες που αλλάζουν χρώματα αλλά διατηρούν πάνω τους μόνιμα πορτραίτα, για ένα διάστημα τουλάχιστον.

 Όσο διαρκεί μια θητεία.

Εκδίδονται οι εκδότες; Βεβαίως απαντώ. (Και είναι προσωπική μου άποψη.)

Εκδίδονται  για να συντηρούν  τα δημόσια πρόσωπα  της επιλογής τους στο βάθρο τους.

Κάθε δημόσιο πρόσωπο  έχει ανάγκη αυτή τη στήριξη, για τη διατήρηση του προφίλ του  και την ανακύκλωση του ονόματός του προς τα έξω.

Πόσες ανοησίες  έχουν γραφτεί  και ειπωθεί κατά καιρούς;

Πόσες μετάνοιες έχουν γίνει;

Πόσα  έχουν συν-καλυφθεί;
Ποιό είναι το αντίτιμο; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Καλά κρυμμένα είναι τα μυστικά τους.

Όλα απαραίτητα για να λειτουργεί  το σύστημα.

Αυτό που θέλει  τα ''μεγάλα αφεντικά'', εκείνες τις σκιές πίσω από την ηθική και την πολιτική, να κινούν  τα νήματα  της  δικής μας ζωής, μέσα από τα μέσα ενημέρωσης.

                                          Σχεδόν τέλος... για τον αναρριχητή της εξουσίας.

Λίγες σκέψεις ...αφού έγινα από-δέκτης μιας ακόμη ''αποκλειστικότητας''  της τοπικής δημοσιογραφίας που αναζητά δικαίωση. Πλήρης η απουσία δημοσιογραφικής και πολιτικής δεοντολογίας.
Λόγοι μιας  συκρουσιακής , σχιζοειδούς, μανιοκαταθλιπτικής προσωπικότητας.
'Ετσι όπως έβγαιναν αχνιστοί από το  μαγειρείο  της διοίκησης της πόλης.
 Ο καθρέφτης μας.'Ολως τυχαίως.
Για όποιον επιθυμεί να μυηθεί  στα άδυτα της πολιτικής δεοντολογίας και της μαντικής τέχνης  ας  χρησιμοποιήσει το σύνδεσμο