Προς Τηλέμαχο,

Αγαπητέ Τηλέμαχε,

Με ειδοποίησε η νεολαία ΠΑΣΟΚ Ν.Κορινθίας, μέσω μηνύματος μόλις την Παρασκευή  13/5το μεσημέρι, ότι  έρχεσαι  σήμερα Σάββατο  14/5στην πόλη μας να μιλήσεις σε ανοιχτή πολιτική εκδήλωση  με θέμα ''Πολιτική Συγκυρία''
Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι τίτλος κάποιου ανέκδοτου ποιήματός σου.
Μου ακούγεται όμως ως ανέκδοτο διότι:
Η νεολαία ΠΑΣΟΚ στέλνει μήνυμα σε μένα, ετών 53, να προσέλθω  να ακούσω εσένα  συνομήλικό μου και πλέον-  σε θεωρώ αειθαλή ούτως ή άλλως- μαζί με άλλους σαν και μένα. Για ν'ακούσουμε τι Τηλέμαχε;
Το σκηνικό είναι γνωστό: θα έρθει όλη η αφρόκρεμα του ΠΑΣΟΚ, σαν τις άλλες φορές.Πριν  από την έναρξη, μικρόφωνα και δηλώσεις.Θα πουν πόσο ενωμένο είναι το ΠΑΣΟΚ.Θα μιλήσεις
Θα ακουστεί λόγος μαχητικός, ωραίος , πύρινος αν χρειαστεί.
Θα χειροκροτήσουν όλοι.
Κάποιος από το πάνελ θα πει δειλά δειλά ''Θέλει κάποιος σύντροφος να μιλήσει'' (και μέσα του θα εύχεται να μην θέλει) Θα σηκώσει το χέρι ένας- δύο γραφικοί, θα πουν τ' αντίθετα ή θα κάνουν λίγο κριτική, θα χειροκροτηθούν και αυτοί και όμορφα και ήσυχα θα πάμε στο σπίτι μας.
Πόσες φορές έχει συμβεί; 'Οσες και οι  φορές  που ετοιμάζονται αυτές οι εκδηλώσεις.
Τελευταίως ομολογώ πως δεν γίνονται καν συγκεντρώσεις, ούτε καν συνεδριάσεις των οργάνων  ( Η Τοπική Οργάνωση για παράδειγμα  έχει η ίδια  ξεχάσει την ύπαρξή  της)
Τι έχουμε να πούμε, Τηλέμαχε;
Ξέρεις πόσα μακρυά είμαστε από την κοινωνία;
Ξέρεις πως έχει χαθεί ανεπιστρεπτί  το πολιτικό εργαστήρι;
Ξέρεις πόσο βαθειά είναι η κρίση  της  ''πολιτικής συγκυρίας''
Και βέβαια ξέρεις. Αλλά θα έρθεις  με τη μειλίχια  μορφή σου ν΄ απαλύνεις την οργή.
Τηλέμαχε δεν θα έρθω απόψε.
Γιατί δεν μου αρέσουν οι επαναλήψεις ούτε οι ζωντανοί νεκροί.
Γιατί δεν μου αρέσει  το θέατρο που παίζεται  από εσάς τους πολιτικούς.
Γιατί θέλω να δω έργα και να λαμβάνω απαντήσεις.
'Εχουμε  γράψει για όλα αυτά,- μερικοί από εμάς που αγωνιούμε ανιδιοτελώς- κεντρικά, στην Ιπποκράτους. Δεν μας απαντήσατε ποτέ.
'Εχετε επιλέξει το χειροκρότημα και όχι το διάλογο με την κοινωνία.Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι.
''Πολιτική Συγκυρία;''
Προτιμώ να σε ακούω μέσα από την ποίησή σου:
                                                                   ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ


Να αγαπάς τα δένδρα
Τα αγέρωχα ψηλά δένδρα
Τις μελιές, τα ερυθρόδενδρα
Τους ευκάλυπτους
Τα δένδρα τ’ ουρανού
Και της βαθιάς γης
Των χρωμάτων
Και των αισθημάτων
Τα δένδρα που παλεύουν
Με τους αέρες
Και τους ανθρώπους
Ν’ αγαπάς τα δένδρα
Τα έρημα δένδρα
Που ανθίζουν μόνα τους
Χωρίς αγκαλιές
Και μόνα τους πεθαίνουν

(Τηλέμαχος Χυτήρης Τι μένει από το ρόδο)

Με όλο το σεβασμό.
(Την ώρα της ομιλίας σου θα έχω αγκαλιά ένα πραγματικό έρημο δέντρο στο  λόφο της Ανάληψης της πόλης μου)

Ταπεινό μέλος του  τότε Κινήματος και νυν εξουσίας από πολύ παλιά.