Λυπάμαι, κύριε Σταυρέλη

Ο Άρης  σας κοιτά, κύριε Σταυρέλη

Κύριε Σταυρέλη,

Με βάση το ρεπορτάζ του Λάκη Γιαννίδάκη εδώ  επιτεθήκατε στη φιλόζωη κυρία Ελβίρα διότι τάϊζε τα αδέσποτα της πλατείας Περιβολάκια.

Τι σας ενόχλησε;

Το ότι τα τάϊζε ή το ότι αν τα φροντίζει θα αντέξουν περισσότερο και δεν θα σας αδειάσουν τη γωνία;

Και προς τι το σπρώξιμο και οι χειρονομίες;

Προς τι η φραστική επίθεση;

Κύριε Σταυρέλη, κανένα αδέσποτο δεν θέλει να είναι στους δρόμους και να σας ενοχλεί.

Κάποια άλλα  '' ζώα'' το έχουν εγκαταλείψει είτε γιατί το βαρέθηκαν είτε γιατί δεν ανέλαβαν την ευθύνη τους.

Εάν λοιπόν  οι περιπτώσεις ασυνείδητων πολλαπλασιάζονται, υπερπολλαπλασιάζονται και τα αδέσποτα.

Εδώ, παρεμβαίνει ο νόμος και η πολιτεία και κατά συνέπεια και οι δημοτικές αρχές.

Είναι γνωστό ότι ο δήμος Κορινθίων δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε για τα αδέσποτα, ως όφειλε.

Χορτάσαμε ψέμματα από τον κ. Τζαναβάρα, τον κ.Πνευματικό που τη μια τα είχαν - δήθεν- στο Αλαμάνο, μετά κάπου αλλού και στην ουσία πουθενά.

Αντί λοιπόν να αναλάβετε την ευθύνη σας ως εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, θρασύτατα επιτίθεστε σε ευαίσθητη πολίτη.

Θα μου πείτε εδώ δεν νοιάζεστε για τους άστεγους και τους πεινασμένους και μας φορτώνετε ομαδικώς με ψέμματα, θα νοιαστείτε για τα ζώα;

Δεν απορώ....

Περιμένω  και άλλα...

Διότι αντιλαμβάνομαι το έλλειμα  ευαισθησίας που έχετε.

Κύριε Σταυρέλη,

Ο Άρης της φωτογραφίας είναι ένα από τα αδέσποτα του δήμου μας.

Πληγωμένος στο δεξί μάτι, με δερματικά προβλήματα και παθήσεις.

Τον μάζεψα ένα κρύο απόγευμα του περσινού Φλεβάρη από το δρόμο.

Κάποιο ''ζώον'' που ήθελε σκυλί ράτσας για το κυνήγι τον εγκατέλειψε αφού προφανώς τραυματίστηκε.

Ναι, ο 'Αρης είναι καθαρόαιμο Επανιέλ Μπρετόν.

 Τον περιποιήθηκα με πολλαπλές θεραπείες για 4 μήνες.

Δεν  σώθηκε το μάτι του, σώθηκε η ζωή του.

Όπως και η ζωή όλων των σκυλιών μου που- ω! τι σύμπτωση- ήταν κουτάβια που ''ζώα'' είχαν παρατήσει στο δρόμο.

'Ομως κύριε Σταυρέλη παρά το χρόνο και τον κόπο που απαιτεί η φροντίδα των ζώων, η ανταπόδωση  σε αγάπη και πίστη  κυριαρχούν.

Σας εύχομαι  μια φορά στη ζωή σας να νοιώσετε την ανιδιοτελή αγάπη ενός ζώου.

Να το αγγίξετε, να σας κοιτάξει στα μάτια, να γείρει με τρυφεράδα το κεφάλι του πάνω σας.

Να νοιώσετε τη χαρά της συντροφιάς του, να καταλάβετε τη γλώσσα της αγάπης του με παιχνιδίσματα και εκδηλώσεις της χαράς του που σας βλέπει να γυρίζετε στο σπίτι.

Η αγαπημένη μου Λάϊκα, ξεψυχώντας μέσα στον πόνο, γύρισε, με κοίταξε και έβγαλε ένα μόνο δάκρυ.

'Οσο ζω θα το θυμάμαι και πάντα στη σκέψη της  στιγμής εκείνης δακρύζω.

Σας εύχομαι να τα ζήσετε όλα αυτά... και τον πόνο του αποχωρισμού και τη χαρά της παρουσίας.

Τότε θα αγαπήσετε και τους ανθρώπους, κύριε Σταυρέλη.

Θα σας φύγει η σκληράδα....

Σας το εύχομαι ειλικρινά.

Προς το παρόν λυπάμαι.. και σας λυπάμαι.