Σε αυτή την ατμόσφαιρα χαρμολύπης και αγωνίας έχουμε ανάγκη ν'ακουμπήσουμε, να στηριχτούμε.
Φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, ραγίζει το γυαλί μας και μας τραβούν αντίθετα οι αντιφάσεις μας.
Πεθαίνουμε ως χώρα;
Απαλό μαξιλάρι, ξεκούραση της κεφαλής όλοι οι μεγάλοι μας ποιητές, μουσικοί, ερμηνευτές, καλλιτέχνες.
Τα έργα τους που αντέχουν στο χρόνο, είναι το χαλί που πατάμε, το κλινοσκέπασμα μας,
το νανούρισμα της αγωνίας μας.
Κύριε, είχα μια ζεστή καρδιά
του αγαπημένου μου Μάνου Χατζηδάκι.
Από τις τελευταίες του μελοποιήσεις....
Μπορούμε να το τραγουδάμε συνειδητά;
Μπορεί να ξαναγεμίσει η κάμαρα με τα όνειρά μας;
Κύριε..... μπορείς ν'αλλάξεις τα ψέμματα με αλήθειες;
Κύριε....μπορείς να φτιάξεις ένα μεγάλο φως;
Κύριε .....Μη μας προδώσουν ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου