Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Θα πάω....


'Οταν μπαίνει ο Αύγουστος η θύμηση του Νικόλα φέρνει δάκρυα.Ξαναγυρνούν  οι συναυλίες στο Λυκαβητό, στα νησιά, οι κουβέντες στο μπαράκι της Θεσσαλονίκης.Η κόκκινη μπαντάνα ολοπόρφυρη δείχνει το δρόμο.Κάπου σ'ένα παγκάκι μόνος ο Νίκος γράφει ένα λυγμό:"Αχ, Ελλάδα, σ'αγαπώ"
Αυτό το λυγμό μας άφησε.Να τον ζήσουμε ως το τέλος.Μαζί με με τα υπέροχα τραγούδια του ν'αγκιστρωνόμαστε για να κρατάμε γερά στις φυλακές που στήθηκαν για μας.

Αυτές τις λίγες γραμμές αφιερώνω στους φίλους μου και κοινούς με το Νίκο φίλους από παλιά.
Ξέρουν από Αύγουστο και λυγμούς.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: