'Οταν μπαίνει ο Αύγουστος η θύμηση του Νικόλα φέρνει δάκρυα.Ξαναγυρνούν οι συναυλίες στο Λυκαβητό, στα νησιά, οι κουβέντες στο μπαράκι της Θεσσαλονίκης.Η κόκκινη μπαντάνα ολοπόρφυρη δείχνει το δρόμο.Κάπου σ'ένα παγκάκι μόνος ο Νίκος γράφει ένα λυγμό:"Αχ, Ελλάδα, σ'αγαπώ"
Αυτό το λυγμό μας άφησε.Να τον ζήσουμε ως το τέλος.Μαζί με με τα υπέροχα τραγούδια του ν'αγκιστρωνόμαστε για να κρατάμε γερά στις φυλακές που στήθηκαν για μας.
Αυτές τις λίγες γραμμές αφιερώνω στους φίλους μου και κοινούς με το Νίκο φίλους από παλιά.
Ξέρουν από Αύγουστο και λυγμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου