Ο Αύγουστος στα πρώτα χρόνια του βίου μου δεν ήταν μήνας διακοπών σε κάποιο ελληνικό νησί αλλά μήνας οικογενειακών περιπλανήσεων ανά την Ευρώπη.'Ηταν μήνας των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων της αλλλοδαπής, ξαφνικές μπόρες και μυρωδιά βρεγμένου χώματος,στενοί μεσαιωνικοί δρόμοι,θαμπά τζάμια απ'όπου σχεδίαζα το μέλλον.
Ύστερα ήρθαν οι πολλές θάλασσες, τα μεγάλα κύμματα,οι παρέες της μεταπολίτευσης, οι ατέρμονες συζητήσεις κάτω από τ'αστέρια, η πρόσκαιρη ανεμελιά της υπαίθριας ζωής στη Μάνη, ο επαναπροσδιορισμός της προσωπικής πορείας, τα φεγγάρια του Αυγούστου όπου συναντούσα το Μάνο Χατζιδάκι και τους ποιητές.
'Υστερα ο Αύγουστος φόρεσε μοναξιές από τα βράχια του Ηραίου της Περαίας Χώρας, πανσελήνους από το ναό της Αφροδίτης στον Ακροκόρινθο, δέος από τον 'Ολυμπο και το οροπέδιο των Μουσών.
Ήρεμα και γλυκά όπως πέφτει η νύχτα, ο Αύγουστος έγινε τοπίο εσωτερικό και αδιατάραχτο.
'Εχει το βάρος όλων των αναμνήσεων, τα ίχνη των ανθρώπων της ζωής μου και ένα λύχνο που οδηγεί σε άλλα μυστικά τοπία.Έχει πάντα τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου από το ομώνυμο τραγούδι και διάφανες σιωπές πολλαπλών εντάσεων.
Τον υποδέχομαι εν εκστάσει με την ελπίδα ότι το πέρασμά του θα ανοίγει ένα νέο κύκλο αυτογνωσίας, ολοκλήρωσης και πορείας προς την ελευθερία.
Τον υποδέχομαι ευγνωμονώντας όσους δικούς μου ανθρώπους, ζώντες και τεθνεώτες, μοιράστηκαν τη μαγεία του μαζί μου ακουμπώντας τους ήχους της θάλασσας ή ακολουθώντας ένα μπουκέτο σύννεφα.
Καλό μήνα Αύγουστο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου