Αλλαγή φύλου

Οι ''γυναικείες'' φωνές στο διαδίκτυο ολοένα πληθαίνουν.'Αλλες έρχονται από την προϊστορία , την κλασσική αρχαιότητα, το αμερικάνικο όνειρο, τη χριστιανική παράδοση, άλλες  έχουν ύφος κυβερνητικού εκπροσώπου - αν και φέρουν  βαρύ σήμα ονόματος ''αειπαρθένου''.
Με εντυπωσιάζει η  πανεπιστημιακού επιπέδου κατάρτιση περί τα οικονομικά και τα πολιτικά ζητήματα του τόπου κυρίως  και ουδόλως εκπλήσσομαι  από το ύφος  κους- κους του μεσημεριού- ίδιον άλλωστε των γυναικών-
Εκείνο που μου λείπει για να πεισθώ  είναι η  σφραγίδα  της γυναικείας φύσης και τσαχπινιάς, το μπρίο και το τσακίρικο βλέμμα πάνω στα πράγματα.Αυτό που κάθε γυναίκα μπορεί να αναγνωρίζει στην άλλη  -στο βάθος   δε φωλιάζει και ολίγος φθόνος, ίδιον και αυτό  των γυναικών.
 Αποποίησις της γυναικείας φύσεως μέσα από τη γραφή ; Δεν το πιστεύω.
Μίμησις  απλή; Εντελώς  ανεπιτυχής.Βγαίνει πολλή βραχνάδα στη φωνή και στη γραφή.
'Ισως μια μάταιη απόπειρα  για την προσέγγιση του τέλειου όντος, του Ερμαφρόδιτου;
'Ισως κάτι άλλο ,λιγότερο ευδιάκριτο  δια γυμνού οφθαλμού;
'Ισως η αποκάλυψη μιας ''δεύτερης φύσης'' που απελευθερώνεται;
'Οπως και να είναι, το ''παρά φύσιν'' υποδηλώνει αδυναμία συμφιλίωσης  με τον εαυτό και δυσφορία με την ίδια τη ''φύση''. Η  διπλή φύση  υποδηλώνει διχασμό  και  το α-φύσικο δυσαρμονία. Ο κίνδυνος που ελοχεύει είναι η ταύτιση με τη δεύτερη φύση, με πρόσωπο  φαντασιακό ή με όνομα βαρύ.Ο Λακάν έλεγε  πως όλα αυτά οδηγούν  σταδιακά σε σχιζοφρένεια.
Εμείς οι γυναίκες αναγνωρίζουμε πολύ καλά  η μιά την άλλη και στο γραπτό ανώνυμο λόγο.
Ξέρουμε να εξορύξουμε το γελάκι, τον μικρό αναστεναγμό, το νάζι  και το άρωμα μέσα από τις λέξεις.Το ίδιο και οι άρρενες  αρθρογράφοι και σχολιογράφοι αναγνωρίζονται μεταξύ τους αλλά τους εντοπίζουμε και εμείς διότι δεν  γράφουν σαν εμάς. Είναι θέμα ταυτότητας φύλου.

Μιά ποιήτρια και ένας ποιητής.Αγαπημένοι μου και οι δύο. Διαβάζω την αλήθεια τους ξεκάθαρη.
Θέμα ταυτότητας φύλου, φυσικά. 

Ο Πληθυντικός Αριθμός


Ο έρωτας,
όνομά ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.



Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.


Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.



Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θυληκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.


ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ


Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,


ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.

Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.

Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει

νὰ θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,

πώς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.
................................................


Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,

ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.

Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσε

στὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης

κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου

εὐγονία ἀγαλμάτων,

καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.

Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις

ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,

σὲ λέω γυναίκα.

Σὲ λέω γυναίκα

γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

Κική Δημουλά
 
 
 
ΕΡΩΤΑΣ (απόσπασμα)




Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ’ τον εαυτό τους,
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε
σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή,
σαν ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα,
κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.


Τάσος Λειβαδίτης
 Το τέλος μιας απροσδόκητης ιστορίας


[...] Oμως, εδώ τέλειωσα. Ώρα να φύγω. Όπως θα φύγετε κάποτε

κι εσείς. Και τα φαντάσματα της ζωής μου θα μ' αναζητούν τώρα

τρέχοντας μες στη νύχτα και τα φύλλα θα ριγούν και θα πέφτουν.

Έτσι συνήθως έρχεται το φθινόπωρο. Γι' αυτό, σας λέω,

ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγη περισσότερη συμπόνια

μιας και δεν ήτανε ποτέ πραγματική...

Από τη συλλογή Βιολέτες για μια εποχή (1985)