Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Η ψυχή της πεταλούδας


'Ηρθε ακόμα ένας βαρύς αποχωρισμός στο σπίτι μας. Ο δεύτερος μέσα σε δύο μήνες.
Τους δικούς μας ανθρώπους τους θεωρούμε παντοτεινούς και δεδομένους.
Δεν είναι όμως. Φεύγουν ξαφνικά και απροειδοποίητα.
Τους θεωρούμε παντοτεινούς για να μη χαθεί η σιγουριά που μας εξασφαλίζουν με την παρουσία τους.
Αυτό το ''πάντα'' δεν υπάρχει στ'αλήθεια.'Οπως και το ''ποτέ''
Λέξεις απόλυτες.
Είναι μια επινόηση για να υπάρχουμε εμείς.
'' 'Οταν πεθάνω, θα γίνω πεταλούδα και θα έρχομαι να σας βλέπω'' μας είπε πρόσφατα γελώντας.
Έφυγε ξαφνικά την περασμένη Παρασκευή από μια παραλία στη Λευκάδα.
Χτες η τελετή.
Σήμερα το μεσημέρι, μια πεταλούδα με υπέροχα χρώματα μπήκε στο  σπίτι  μας από την κυρία είσοδο. Πέταξε παντού στο σπίτι αλλά δεν έφυγε.
Είναι ακόμα εδώ.
«νεκύδαλλο»* ή ''ψυχή'';
Εκείνη ξέρει...



* νεκύδαλλο= περίβλημα νεκρού, χρυσαλίδα


Δεν υπάρχουν σχόλια: