Της ομορφιάς των αφρών

Απόγευμα Τετάρτης. Σίμωσα στο χάσιμο των αφρών. Κολύμπησα στα κύματα. Θυμήθηκα τα παλιά.

Εδώ έμαθα κολύμπι. Στην ταβέρνα του Βίρλα. Σήμερα Freedom Bar.Ήταν αλλιώς τότε.

Είχε ένα juke-box η ταβέρνα. Διαλέγαμε ''πλάκες'' με ένα δίφραγκο.

Το βράδι πολύχρωμα λαμπιόνια γύρω-γύρω. Φωτισμένο καράβι η ταβέρνα του Βίρλα. Και πίσω οι καλαμιές και η ερημιά.Στην ερημιά κάναμε με τη σκέψη το γύρο του κόσμου από παιδιά.

Θυμήθηκα τις καλαμιές. Τρέχαμε να κρυφτούμε.Τρέχαμε.

Σα να άκουσα τη φωνή της Λίλας και το ''σουτ'' του Θανάση.

Όχι, γελάστηκα.Αυτοί  γίνανε αφροί.

Σαν να είδα τα ποδήλατα κρυμμένα στις καλαμιές.

Σαν να άκουσα αναμνήσεις.

Μπα! Τι θέλουνε οι αναμνήσεις  σε μια πλάζ βραβευμένη με γαλάζια σημαία;

Τους έκλεισα την πόρτα του 2010 στο πρόσωπο.

Γύρισα να κοιτάω την ομορφιά των αφρών. Αυτή που πάντα ήταν ομορφιά όλες τις εποχές.
Αυτή που ήταν πάντα η δική μου άγκυρα στις φουρτούνες.
Τι είναι η ομορφιά των αφρών; Μια στιγμή ανοιχτή. Μια στιγμή που χωράει ένα σύμπαν.

Η ομορφιά των αφρών είναι  ταξιδιώτισα των κυμάτων. Γυρίζει τα πέρατα του κόσμου και ξαναγυρίζει κοντά σου.Φεύγει και ξαναέρχεται. Όσο αντέχεις να την περιμένεις σε έναν τόπο που αγαπάς.
Γιατί στην ουσία αυτό σου διδάσκει. Να περιμένεις....... μια στιγμή ανοιχτή που χωράει ένα σύμπαν.

Καλό μήνα!