Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Στα χαρτιά και στην καρδιά



                                       Ο φίλος μου κατοικεί στον κήπο της Αφροδίτης μας
                                       στην Εθνικής Αντίστασης.

Σήμερα επισήμως εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων.Κάθε 4 Οκτώβρη.
Εορτάζεται στα χαρτιά, στα περιοδικά, στις οθόνες.
Η προσπάθεια μερικών εξαιρετικών ανθρώπων να περισώσουν, να προστατέψουν και να διαδώσουν ότι η ζωή των ζώων είναι σημαντική  σαν κομμάτι του κόσμου μας γίνεται ντοκυμαντέρ, απολαμβάνει του θαυμασμού μας και τέλος. Οι επιστημονικές έρευνες μας αποδεικνύουν την υψηλή νοημοσύνη των ζώων  και η καταγραφή της ζωής  τους δεν διαφέρει  πολύ από τη δική μας οργανωμένη κοινωνία.
Αγέλες, κοπάδια, σμήνη . Το ίδιο και σε εμάς. Ομάδες,οπαδοί,παρέες.
Ο κατάλογος των ομοιοτήτων δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές.
Από χρόνια παρακολουθώ τα ζώα που πάντα είχα  στο σπίτι μου και τους  αδέσποτους  φίλους μου στο δρόμο.
Τα συναισθήματά τους, τη μεταξύ τους συμπεριφορά, τις αντιδράσεις τους.
Θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο ευτυχισμένο που έχω ζήσει με τα ζωντανούλια μου.
'Οχι γιατί  είμαι κατά κάποιο τρόπο η αφεντικίνα τους αλλά γιατί εξ αιτίας τους ανέπτυξα ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας  μαζί τους.
'Οχι τόσο για τη συντροφιά, όσο για την αλυσίδα που δένει τις ζωές μας, για την έννοια που έχω.
Τα ζωντανούλια μου θα είχαν πεθάνει στους δρόμους.
Τα μάζεψα  όταν τα είχαν εγκαταλείψει  μωράκια ολίγων ημερών. Από τότε που θυμάμαι να αγαπώ τα ζώα υπήρχαν αδέσποτα σκυλάκια.
Οι άνθρωποι της διπλανής μου πόρτας, της άλλης γειτονιάς το έκαναν.
Σήμερα 2010, η κατάσταση επιδεινώνεται.
Στην Κόρινθο δεν ξέρεις ποιο να πρωτοφροντίσεις.
Υπάρχουν καλοί φίλοι  που  κάνουν ότι μπρορούν.
Δεν αρκεί αυτό.
Η πολιτεία έφτιαξε νόμους και για μας και για την προστασία των ανυπεράσπιστων  ζώων.
'Ενας κύριος τις προάλες έσερνε πίσω από το αμάξι του  στο κέντρο της Κορίνθου τα δυό του σκυλιά για να πεθάνουν.
Τι σόι άνθρωπος ήταν;
Πόσο καλύτερος ήταν από το  φίλο μου στη  φωτογραφία;


Αυτός ο φίλος μου είναι κουτσός χτυπημένος από κάποιον οδηγό.
Σέρνει την περηφάνεια του και ποζάρει καμαρωτός πλάι στα νερά του Πήγασου

Επ' ευκαιρία θα ήθελα να παρακαλέσω τη δημοτική αρχή να σοβαρευτεί και να μας καλέσει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.Χωρίς μιζέριες και επιφυλακτικότητες μην της πάρουμε τη  δόξα.
Μαζί με  φίλους δουλεύουμε για να βοηθήσουμε. Και έχουμε  τον τρόπο.
Η κουβέντα είναι μεγάλη και πρέπει να γίνει με την κοινωνία.
Την κοινωνία που θα πρέπει να διαλέξει την αρμονία και το '΄νοιάζομαι''
Εμένα μου ομορφαίνει τη ζωή μου, το ξύσιμο στην πόρτα για να να ξυπνάω το πρωί χωρίς ξυπνητήρι, το χαρούμενο γαύγισμα υποδοχής και  τα άλματα στον αέρα όταν έχω λείψει, το  χνουδωτό κεφάλι που γέρνει τρυφερά για ένα χάδι.
Ένα δεν αντέχω: τα μάτια των αδέσποτων φίλων μου.
Γιατί όταν με κοιτούν με πονούν σα μαχαίρια κοφτερά.
Και δεν μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα για να  αλλάξουν βλέμμα.
Γι'αυτό σας λέω  ελάτε.........
Σκυλιά μοναχά είμαστε όλοι... γιατί να το κρύβουμε; 

Μάγια Φουριώτη

                                                                               

Δεν υπάρχουν σχόλια: