Από το τετράδιο του γιού μας:
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Μια εκδρομή στα Καλάμια
''Σήμερα πήγαμε στα Καλάμια. Είχαμε να πάμε από τον Οκτώβρη. Πήγαμε στο σχολείο κανονικά το πρωί, κάναμε προσευχή.Πήραμε παρουσίες και μετά περιμέναμε μέχρι τις 9 για να ξεκινήσουμε για τα Καλάμια. Φτάσαμε εκεί και σκορπιστήκαμε. Μερικά παιδιά έπαιξαν μπάλα δίπλα στην Αγκινάρα, πίσω από εκεί που θα μπει ένα άγαλμα όπως μας είπαν. Τα κορίτσια κάνανε τα γνωστά.Οι καθηγητές κάθησαν για καφέ στο Mon Ami όπως πάντα. Κάποιοι κάνανε και βόλτα στην παραλία.
Μερικά παιδιά έφυγαν από τα Καλάμια και πήγαν στα Περιβολάκια και στον πεζόδορμο. Εγώ με 3 φίλους μου φύγαμε και πήγαμε στο σπίτι του Κ. που είναι στη Γεωργίου Παπανδρέου. Παίξαμε λίγο μπάλα και μετά υπολογιστή στο σπίτι του Κ. Στις 12 γυρίσαμε πίσω στα Καλάμια για να συγκεντρωθούμε.
Επιστρέψαμε στο σχολείο και πήραμε πάλι παρουσίες. Μετά φύγαμε από το σχολείο και ξαναπήγαμε στο σπίτι του Κ. για να παίξουμε.Στις 2:30 γύρισα σπίτι''
Από το δικό μου τετράδιο:
Εν Κορίνθω τη 10η Νοεμβρίου 1967
'Ενας απογευματινός περίπατος.
'Ηταν κια όμορφη ημέρα του Νοεμβρίου.Ο ήλιος ήταν ψηλά στον ουρανό και έριχνε τις θερμές ακτίνες του στη γή. όταν οι δάσκαλοί μας μας είπαν ότι θα πηγαίναμε εκδρομή η χαρά μας ήταν αφάνταστη. Ξεκινήσαμε τραγουδώντας. Στο δρόμο λιγοστοί διαβάτες κυκλοφορούσαν γιατί ήταν μεσημέρι και τα μαγαζιά ήταν ακόμα κλειστά. Μετά από λίγο φθάσαμε στη θάλασσα.'Ηταν καταγάλανη και ούτε το παραμικρό κυμματάκι δεν έσκαζε στην αμμουδιά της.
Μόλις διαλυθήκαμε αρχίσαμε το παιχνίδι. Εγώ καθισμένη στα χαλίκια θαύμαζα την ομορφιά του τοπίου.Κοιτούσα τις ακτίνες του ήλιου που καθρεπτίζονταν στα γαληνεμένα νερά της θαλάσσης, τις βαρκούλες που έπλεαν στην αγκαλιά της και τους ψαράδες που τραγουδούσαν το τραγούδι της.Καμμιά φορά πετούσα πέτρες που χαλούσαν την ηρεμία των νερών.
Μετά σηκώθηκα και πήγα και κάθησα σε ένα βραχάκι που μπορούσα να δώ τον πάτο της θαλάσσης.
Από εκεί είδα τα Γεράνεια και το Λουτράκι.
'Ενα, πλαφ! .. ακούσθηκε.'Ηταν ένα κυμματάκι που έσκαγε στο βραχάκι.'Υστερα από λίγο έφυγα και πήγα να συναντήσω τις φίλες μου.Αφού τις συνάντησα καθήσαμε όλες μαζι και φάγαμε ό,τι είχαμε πάρει μαζί μας.
Μετά από λίγο κάναμε όλες μαζί μια βόλτα στην αμμουδιά τραγουδώντας.
Ο ήλιος άρχισε να πηγαίνει προς τη δύση και ο ουρανός πήρε το χρώμα του δειλινού.
Η σφυρικτρα του κυρίου διευθυντού μας καλούσε στη γραμμή. Αφού μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά πήραμε το δρόμο του γυρισμού.Αφήσαμε πίσω μας το όμορφο αυτό τοπίο.
Η αύρα της θαλάσσης μας συνόδευσε έως που να φτάσουμε στον κεντρικό δρόμο.Το αεράκι μας χάιδευε τα μάγουλά μας. όταν φτάσαμε στο σχολείο πήραμε τις τσάντες μας και φύγαμε για τα σπίτια μας. 'Εφυγα ευχαριστημένη γιατί πέρασα πολύ όμορφα την πρώτη εκδρομή της χρονιάς.
___________________________________________________________________________________
Τους δύο περιπάτους τους χωρίζουν 44 χρόνια.
Ο τόπος είναι ο ίδιος. Σήμερα λέγεται Καλάμια. Τότε ήταν απλά η θάλασσα.
Η οπτική γωνία έχει αλλάξει.
Προκύπτει ''ου τόπος'' στην Κόρινθο για ένα σχολικό περίπατο.
Ποιός ενδιαφέρεται γι'αυτό και ποιός το διεκδικεί από την εκάστοτε δημοτική αρχή;
Τι ποιούν ως προς αυτή την κατεύθυνση, οι Σύλλογοι Γονέων, οι Σύλλογοι διδασκόντων, οι Επιτροπές Παιδείας, η κάθε αντιπολίτευση του δήμου και η κάθε συμπολίτευση;
Απολύτως τίποτα, κατά την άποψη μου και την εμπειρία μου από τα σχολικά χρόνια των παιδιών.
Σκέφτομαι τα παιδιά που έρχονται και την αναγκαστική και προγραμματισμένη ασφυξία τους μέσα στα τσιμεντένια τείχη που στήνονται γι'αυτά.
Χώμα και δέντρο ίσως να μην δουν.
Οι περίπατοι στα Καλάμια έτσι όπως γίνονται είναι ανούσιοι και επικίνδυνοι.
Ας βρεθείτε να συζητήσετε και προπάντων να διεκδικήσετε κοιτάζοντας το μέλλον, που είναι τα παιδιά που έρχονται και φαίνεται να το έχετε όλοι ξεχάσει.
(Νομάρχες, δήμαρχοι, σύμβουλοι, κόμματα, σύλλογοι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου