Η κυρία βγήκε καμαρωτά από μια μαύρη Μερσεντές δίπορτη και καμπριολέ - μη ρωτάτε παραπάνω λεπτομέρειες γιατί είμαι παντελώς άσχετη- με τα βραχιόλια παραλίας και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό: καφέ, νερό αντηλιακό.
Αλείφτηκε με λάδι από ένα μαύρο μπουκάλι, γύρισε από εδώ, γύρισε από εκεί να ψηθεί καλά, έκανε λίγο μπάνιο, ξαναξάπλωσε, τηγανίστηκε, ξαναμπήκε, ξαναβγήκε.Ενδιαμέσως ρουφούσε αδιάφορα τον φρέντο στο γνωστό πλαστικό ποτήρι με τα πολλά παγάκια.Ήπιε και το νεράκι της και ξανά λάδωμα.
Ο σκορπιός στο τατουάζ του αριστερού αστραγγάλου της φώναξε '' όχι άλλο λάδι, με έπνιξες καίγομαι'' αλλά που αυτή''.Το τατουάζ πουλί στο δεξί ώμο έμοιαζε με εκείνα τα πουλιά που τα βρίσκει πετρελαιοκηλίδα στις μεγάλες οικολογικές καταστροφές.
Τέλος πάντων, μετά από μιάμιση ώρα θέλησε να βάλει ακόμα μια στρώση αντηλιακού αλλά το αντηλιακό είχε πλέον αδειάσει. Το κουνούσε από εδώ, το κουνούσε από εκεί, τίποτα.
Τα τατουάζ ανακουφίστηκαν, τα βραχιόλια ξαπόστασαν και η κυρία εκνευρίστηκε. Τι θ'απογίνει χωρίς αντηλιακό; Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα ντελίβερι αντηλιακού στις παραλίες της Κορινθίας. Δυστυχώς.
Η κυρία απογοητευμένη ετοιμάζεται να φύγει. Το άδειο μπουκάλι με το αντηλιακό την έχει εκνευρίσει αφάνταστα.
Μαζεύει τον εξοπλισμό και κρατά το αντηλιακό και το μπουκάλι με το νερό στο χέρι. Προχωρά το ίδιο κορδωτή, αλλά πιό τηγανισμένη, ανεβαίνει τα σκαλάκια και ανενόχλητη αποθέτει και το αντηλιακό και το νερό στη βάση του μικρού κάδου της παραλίας που ήταν ήδη γεμάτος.
Η σικ κυρία με τα βραχιόλια, τα άφησε εκεί για να τα μαζέψουν οι δούλοι της παραλίας, οι άνθρωποι του Πολιτιστικού Συλλόγου που φροντίζουν την παραλία σαν το σπίτι τους και σαν τον κήπο τους.
Δίπλα ακριβώς στο καμπριολέ της υπήρχαν 5 μεγάλοι κάδοι (4 και 1 μπλε) μόλις 50 μέτρα από το καλαθάκι.
Διατηρώ την ψυχραιμία μου.
Δεν πέρασαν δύο λεπτά, έρχονται τρεις. Η μία με το ice-tea, η άλλη με τον φρέντο και ο τρίτος με το φραπέ.Προσπαθουν να τα σφηνώσουν στο ξέχειλο καλαθάκι αντί να τα πάνε λίγο πιο πέρα στο μεγάλο κάδο. Τους το υπενθυμίζω, αλλά επί ματαίω. Ο καραφλός κύριος πεισμώνει και θέλει να αφήσει τον μισογεμάτο φραπέ και η στριμένη κυρία του αναφωνεί: ''εγώ μόνο ένα ice tea έβαλα''
Κυρία μου, ένα ice tea εσείς, δύο καφέδες ο άλλος, την πάνα του μωρού η νεαρή μητέρα και τα μπρατσάκια του παιδιού που τρύπησαν η γιαγιά, αφήνουν ξέχειλα τα καλαθάκια και όταν φυσάει, όπως σήμερα, όλα αυτά μαζί χορεύουν στον αέρα. Ενώ υπάρχει λύση!!!!
Τι θα πάθετε δηλαδή αν φύγετε από την παραλία με αυτά που εσείς φέρατε;
Ποιός σας είπε ότι οι παραλίες είναι χωματερές; Ποιός;
Αλλά ο κακομαθημένος, εγωϊστής και ψευτοτσαμπουκάς 'Ελληνας είναι αμετανόητος και αμετακίνητος.
Πάντα του φταίει το κράτος.Πάντα περιμένει από το κράτος.
Τη συνέχεια την μαντεύετε. Μαζεψα τα σκουπίδια και τα μετέφερα εκεί που έπρεπε να πάνε.
Η κυρία με το κάμπριο και το λαδωμένο πτηνό, ο καραφλός κύριος με το φραπέ και οι κλώνοι τους κάθονται δίπλα σας καθημερινά.
'Ισως με 7 μνημόνια και όταν θα αδυνατούν να αγοράσουν καφέ, κάμπριο , αντηλιακό και ice tea σωθούν οι παραλίες από το σκουπιδαριό που αφήνουν πίσω τους.
Έλληνα..... που λέει και ο Τζίμης Πανούσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου