Συλλογικά καλά και κακά

Διάβασα την πολύ καλή ανάρτηση του Λάμπρου Κωστάρα  εδώ   για το τι θα πρέπει να κάνει  ένας πολιτιστικός  σύλλογος και κατ' επέκταση  ο '' Σύλλογος Αρκάδων  το Μαίναλο''.

Διάβασα την άποψη της Λιλής Μουζάκη για το ίδιο θέμα εδώ.

Συμφωνώ και με τους δύο.

Πρόκειται για εκτροπή του συλλόγου κατά την άποψή μου και αδυναμία του να λύσει τα ζητήματά του ''εν οίκω'' και τα μεταθέτει ''εν δικαστηρίω''.

Πότε φτάνει κάποιος στα δικαστήρια;

Μετά από τις τόσες φανφάρες, με την αμέριστη στήριξη της δημοτικής αρχής και όχι μόνον, μετά από πολλές προκλήσεις  και αντιφάσεις  ήλθε η παρακμή;

Ένας σύλλογος που, αν δεν κάνω λάθος, προέρχεται από απόσχιση από άλλο προηγούμενο σύλλογο.

Ένας σύλλογος που έχει αποσπάσει επαίνους από τις αρχές του τόπου και έχει επιβραβευθεί με ''επιχορηγήσεις'' και βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του Κορινθιακού lifestyle.

Που χάθηκε το στοιχείο του ''πολιτισμού'' του συλλόγου;

Εδώ υπάρχει μέγα ζήτημα και αποτελεί και κάκιστο παράδειγμα για κάθε τι συλλογικό στην πόλη.

Ευτυχώς, δεν είναι όλες οι συλλογικότητες ίδιες.

Ευτυχώς δεν ζητιανεύουν όλες επιχορηγήσεις.

Eυτυχώς δεν κάνουν όλες πλάτες στις εκλογές.

Ευτυχώς δεν ασκούν όλες παραγοντισμό.

Ευτυχώς προχωρούν μόνες τους, με τα δικά τους μέσα.

Ευτυχώς...

Σε αντιδιαστολή της παρακμής του ''Μαίναλου'' αναφέρω τον ''Ορειβατικό Σύλλογο Κορίνθου'' που ιδρύθηκε το 1932 και συνεχίζει να υπάρχει.Σε αυτόν έχω αφιερώσει πολλά χρόνια από τη ζωή μου και είμαι πολύ περήφανη γιαυτό.

Επιχορηχήθηκε ελάχιστες φορές από την πολιτεία και ενίοτε με 300 ευρώ το χρόνο από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού μέχρι το 2003.'Εκτοτε ουδεμία επιχορήγηση έλαβε.

Η δημοτική αρχή του Α.Πνευματικού  προσέφερε πρόσφατα καρέκλες και τραπέζια και ηχητική εγκατάσταση για την εκδήλωση των εγκαινίων του μονοπατιού Ανάληψη- Κεγχρεές που δημιουργήθηκε με  εθελοντική εργασία μηνών των μελών του Συλλόγου και παραδόθηκε προς χρήση στους πολίτες. Τα έξοδα για τη διάνοιξη του μονοπατιού  έγιναν από το σύλλογο και τα μέλη του.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως όταν θέλουν οι συλλογικότητες μπορούν να κάνουν θαύματα. Αρκεί να πρυτανεύει ο σκοπός για τον οποίο ιδρύθηκαν, ήτοι η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο στην πόλη γίνεται το 1ο Αντι-ρατσιστικό Φεστιβάλ. Διαβάστε περισσότερα εδώ. Είναι η δουλειά και αφιλοκερδής προσφορά  πολλών ανθρώπων, κυρίως νέων και τους αξίζουν έπαινοι. Χωρίς επιχορηγήσεις, χωρίς φανφάρες.

Να θυμίσω την Πρωτοβουλία ''Στην Κόρινθο με ποδήλατο'' και τις δράσεις της στην πόλη τα τελευταία  χρόνια ώστε να δημιουργηθούν ποδηλατόδρομοι και να μπει το ποδήλατο στη ζωή μας;

Η συμμετοχή και η δράση στις συλλογικότητες ανθρώπων απαιτεί πρώτα απ'όλα  περηφάνεια και ήθος. Οι  αγνοί εθελοντές δεν ζητιανεύουν ψίχουλα από τις εκάστοτε αρχές, ούτε ενδίδουν στις απαιτήσεις τους.Μπορούν και μόνες τους να τα βγάλουν πέρα και  μένουν με το κεφάλι ψηλά.

Αυτά έχω μάθει  μέσα από τη συμμετοχή μου σε αυτές.

Αντιθέτως βλέπω να επιχορηγούνται αφειδώς σύλλογοι και σωματεία που ελάχιστα έχουν προσφέρει στην πόλη και το δήμο. Εκεί παίζεται το πολιτικό παιχνίδι που εμείς οι πολίτες δεν ελέγχουμε. Γίνεται όμως με χρήματα δικά μας που τα μοιράζουν και τα σκορπούν οι δημοτικές αρχές. Πότε θα ξυπνήσουμε;