Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Τι είναι για σας το χαμόγελο ενός παιδιού, Δήμαρχε;


Αισθάνομαι ιδιαίτερα προβληματισμένη από την εικόνα στην Πλατεία Περιβολάκια.
Εικόνα παρακμής  με μικρές αφρόντιστες παράγκες μικροπωλητών που πλαισιώνουν το λούνα-παρκ της ακρίβειας.
Τι έγινε δήμαρχε και δεν μπορέσατε να αποφασίσετε  για να χαμογελάσουν ΟΛΑ τα παιδιά της πόλης;
Τα παιδιά κλαίνε στα Περιβολάκια γιατί οι γονείς τους δεν μπορούν να διαθέσουν τα απαιτούμενα ποσά -ταρίφα του επιχειρηματία που καταλαμβάνει το χώρο.
Και αφού στήσατε ή αποφασίσατε να στηθεί το ''διασκεδαστήριο'' δεν έχετε δικαίωμα να τους στερήσετε το χαμόγελο ούτε την ευκαιρία να χαρούν έστω και για λίγο.
Ποιός είναι ο κύριος αυτός που ναι μεν έχει  σπιτάκι-ταμείο αλλά δεν εκδίδει ούτε μια απόδειξη;
Ποιά είναι η σύμβασή του με το Δήμο Κορινθίων;
Ενοικιάζει το χώρο ή του τον παραχωρήσατε;
Μπορείτε να μας ενημερώσετε;
Στο σύστημα ΔΙΑΥΓΕΙΑ δεν ανευρέθη  το συμφωνητικό παραχώρησης του δημοτικού χώρου.
Είναι μυστικό;
Πρόκειται για επανάληψη της υπόθεσης ''Παγοδρομίου'';
Αν για εσάς δεν σημαίνει απολύτως τίποτε το χαμόγελο ενός παιδιού, για πολλούς από εμάς σημαίνει πολλά.
Αν δεν γνωρίζετε πως να διαχειριστείτε αυτές τις ''λεπτές΄΄ υποθέσεις χαμόγελου, ας ρωτούσατε καλύτερα.
Κάτι παραπάνω από αυτή τη μιζέρια θα είχαμε να σας προτείνουμε.
Σας απονέμω το μεγάλο βραβείο ΄΄Χωρίς επαφή με την Πραγματικότητα'' και σας εύχομαι να βρείτε χρόνο, όλοι εσείς οι μεγαλόσχημοι αυτοδιοικητικοί να σκεφτείτε.


Δεν υπάρχουν σχόλια: