Δανείζομαι τον τίτλο από το υπέροχο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη 'Ο Άγιος της Μοναξιάς για να αποτυπώσω με δυό λέξεις το Δημήτρη Μητροπάνο, μια μορφή που λάτρεψα σε όλη μου τη ζωή.
Αυτό είναι είναι για μένα ο Μητροπάνος.
Η αποτύπωση της μοναξιάς μας.Ο καημός μας.
Γνωριστήκαμε μουσικώς το 1972.Το πρώτο μας αυτοκίνητο φιλοξενούσε αενάως τον'Αγιο Φεβρουάριο του Δήμου Μούτση με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα.
Σε εκείνες τις τεράστιες κασέτες που είχε αγοράσει ο πατέρας πρωτη θέση είχε ο Μητροπάνος και ο Μύθος του Χατζηδάκι.
Τα μεσημέρια, ο Θάνος και εγώ ακούγαμε την ίδια κασέτα στο αυτοκίνητο και γράφαμε στιχάκια.
Έκτοτε δεν έχασα ποτέ τη μουσική του πορεία.
Συγκλονιστικός, ερωτικός,θλιμένος,αντρίκιος, άρτιος και σεμνός.
'Ενα χρόνο μετά το Νίκο Παπάζογλου να και πάλι το πάτημα του θανάτου στη ρωγμή του χρόνου.
Παρηγορία η φωνή και των δύο που θα μείνει μετά από εκείνους και εμάς.
Και οι νύχτες θα γεμίζουν πουλιά και άνθη.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου