Οι αγκαλιές που γίνονται θηλιές

Με μεγάλη έκπληξη παρακολούθησα τις αντεγκλήσεις μεταξύ του βουλευτή κ. Μπεγλίτη και του δημάρχου Κορινθίων κ.Πνευματικού.Αφορμή ήταν η συνέντευξη του πρώην υπουργού στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΙΟΝ την περασμένη εβδομάδα.Ειπώθηκαν σίγουρα αρκετές αλήθειες εκούσια ή ακούσια ώστε να μπορούμε να εξάγουμε τα δικά μας συμπεράσματα.Υπήρξαν και πράγματα που δεν ειπώθηκαν και θα ήθελα να τα θυμίσω στον κ. Μπεγλίτη.

Από το 0:53:14 και μετά ο κ. Μπεγλίτης αναφέρεται στο δήμο Κορινθίων με σκληρούς χαρακτηρισμούς  κατά της πρακτικής του δημάρχου να στηρίζει φανερά την κυρία Φαρμάκη.Έχει δίκιο ο υπουργός όταν δηλώνει πως ο δήμαρχος είναι δήμαρχος όλων των Κορινθίων και θα πρέπει να τηρεί ίσες αποστάσεις από όλους τους υποψήφιους.

Όμως, θα ήθελα να του θυμίσω πως στις εκλογές του 2009 έτυχε της αποκλειστικής προνομιακής μεταχείρισης του δημάρχου Κορινθίων  σε όλη τη διάρκεια των εκλογών.'Ηταν ο μόνος βουλευτής που προλόγισε ο δήμαρχος στην κεντρική του ομιλία στο Φλοίσβο καλοσωρίζοντάς τον " κάτω από τον Πήγασο" και αγκαλιά περιδιάβαιναν την πόλη.Επομένως οι ίσες αποστάσεις δεν τηρήθηκαν τότε απέναντι σε όλους  τους υποψηφίους. Ο κύριος Μπεγλίτης ευνοήθηκε από τη στήριξη του δημάρχου και ο δημαρχος προσέβλεπε στην εκλογή του για να μπορέσει να επιλύσει προβλήματα της πόλης μέσω ενός εν δυνάμει υπουργού και στην πορεία να του ανταποδώσει τη στήριξη στις εκλογές του 2010. Κατά τη γνώμη μου δεν έγινε τίποτα διαφορετικό.Υπήρξε αλληλοεξυπηρέτηση.

Είναι επίσης αλήθεια ότι ο κ. Μπεγλίτης προσπάθησε να βοηθήσει και σε πολλές περιπτώσεις βοήθησε το δήμο Κορινθίων με τις παρεμβάσεις του.Πολλες φορές όμως λειτούργησε ως μηχανή υποσχέσεων που έμειναν υποσχέσεις.

Η έκτακτη συνέντευξη τύπου του δημάρχου Κορινθίων την Τετάρτη 2 Μαίου  έβγαλε άλλες  αλήθειες που εκθέτουν τον πρώην υπουργό.Θα ήθελα όμως να του θυμίσω την αγαστή συνεργασία όλης  της δημοτικής αρχής με τον πρώην υπουργό,τις αναφορές σε αυτόν στα δημοτικά συμβούλια, τις δημόσιες αγκαλιές και τα φιλιά, τα πήγαινε- έλα  στο γραφείο του στο ΓΕΣ, τη συσπείρωση στο θέμα των Καλλικρατικών δήμων και του Ισθμού της Κορίνθου, τη τελευταία παρέμβαση του υπουργού σε σχέση με τη διαδρομή του αγωγού φυσικού αερίου  από τα Εξαμίλια και πολλά άλλα.
Στις τελευταίες δε  δημοτικές εκλογές ο κ.Μπεγλίτης στήριξε φανερά τον Αλέξανδρο Πνευματικό και μέσω της Κ.Ε του ΠΑΣΟΚ για να λάβει εκ νέου το χρίσμα.
Η τραγική μετεξέλιξη αυτής της στήριξης ήταν να πέσει ο δήμαρχος σε άλλη αγκαλιά, στου Άδωνι Γεωργιάδη και του Πέτρου Τατούλη.

Η δική μου τοποθέτηση.

Ο δήμαρχος κάνει τη δουλειά του, εκμεταλλεύεται τις γνωριμίες του και τις πρόσκαιρες φιλίες του για να λύσει προβλήματα του δήμου και να επανεκλεγεί.Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τα λύσει χωρίς τη βοήθεια της κεντρικής πολιτικής σκηνής.Δεν διαθέτει την κατάλληλη ομάδα για να το κάνει.Πολύ έξυπνα λοιπόν αναζητά βοήθεια από βουλευτές , υπουργούς και τον περιφερειάρχη.Όλοι οι προηγούμενοι οφείλουν να συμβάλλουν στην επίλυση των προβλημάτων  για να επανεκλεγούν.Είναι μια υπόθεση δούναι-λαβείν. Η διαφορά έγκειται στη μέθοδο και στο  βαθμό που επιλέγει να εκτίθεται κανείς για να παραμένει στην κεντρική , πολιτική  και αυτοδιοικητική εξουσία.Είναι ο βαθμός που επιτρέπει  στον εαυτό του να εκτίθεται.

Αυτό που είναι λυπηρό για μια δημοκρατική παράταξη, όπως θέλει να λέγεται το ΠΑΣΟΚ, είναι να βγαίνουν τα μαχαίρια και δη σε προεκλογική περίοδο.Η εικόνα αυτού του ΠΑΣΟΚ είναι τραγική και οφείλουμε να το παραδεχτούμε.Οι πρώην φίλοι γίνονται εχθροί και οι εχθροί φίλοι. Στην πολιτική, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει ηθικός κανόνας.

Λυπάμαι που  οι εκατέρωθεν δηλώσεις έχουν κάνει το γύρο της χώρας, λυπάμαι που δεν τηρήθηκαν έστω τα προσχήματα, που οι αλήθειες δεν ειπώθηκαν από την αρχή και όταν έπρεπε αλλά σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα , μας αφήνουν και έκθετους  ως πολίτες και έκπληκτους ως μεμονωμένες προσωπικότητες.

Το ΠΑΣΟΚ στη Κορινθία , μέσα από όλα αυτά πιστεύω πως έχει αυτοκτονήσει.

Πέρασε μόνο του τη θηλιά στο λαιμό του.Για πολλούς από εμάς που έχουμε βιώσει εκ των έσω τους  κακούς χειρισμούς σε όλα τα επίπεδα το "κίνημα' της νιότης μας δεν υπάρχει.

Προσωπικά το έχω κλείσει σε ένα όμορφο μικρό κουτάκι και το τοποθετώ στο ράφι των αναμνήσεων.

Μου είναι πολύ δύσκολο.

Η ζωή όμως πρέπει να πάει μπροστά και να νικήσει.

Το μέλλον αυτής της χώρας  δεν μπορεί να κτιστεί μέσα από τις παλαιοκομματικές μεθόδους, τους  χειροκροτητές της εξουσίας και τον πολιτικό αυτισμό.

Οφείλουμε σαν πολίτες, γονείς και πολιτικά όντα να δώσουμε προοπτική με τη δύναμη της ψήφου μας.Βουλιάξαμε και πρέπει να αλλάξουμε.