Το τέλος του μύθου της τοπικής επίσημης φιλανθρωπίας

                                                                    Ζωή σε κόκκινο

 

 

Η ανάθεση του καθήκοντος και της ηθικής υποχρέωσης σε τρίτους -ΕΜΑΣ

Η ενεργή ενασχόλησή μου με τις εκδηλώσεις «Χριστούγεννα Όλοι Μαζί» με φέρνει αντιμέτωπη με πολλά θαυμαστά πράγματα είτε θετικά είτε αρνητικά.

Ζούμε στην εποχή της καθολικής απραξίας από τους πολλούς και της ατέρμονης συμμετοχής και δράσης από τους πολύ λίγους.

Αισθάνομαι σα να βρίσκομαι στο κέντρο μιας ρωμαϊκής αρένας όπου χιλιάδες κοιτούν αλλά οι μονομάχοι και οι αρματοδρόμοι είναι λίγοι και ρισκάρουν τη ζωή τους ή το βραβείο.

Είμαστε στη χώρα των αναβολών, των αναθέσεων, της μετάθεσης των ευθυνών σε τρίτους.

Πρώτα έρχεται η κεφαλή της εκκλησίας που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να έχει αυτή την κρίσιμη στιγμή για τον τόπο μας πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν τον έχει όμως παρά μόνο στις θρησκευτικές τελετουργίες και στις δημόσιες σχέσεις.

Το « Γεύμα Αγάπης» που προσφέρεται από την Ι.Μ Κορίνθου στηρίζεται σε εθελοντές του Φιλόπτωχου Ταμείου και στην προσφορά των πολιτών είτε με τον οβολό τους στην εκκλησία είτε με προσφορές σε τρόφιμα.

Ο «Έρανος Αγάπης», με τον οποίο διαφωνώ κάθετα, συγκεντρώνει χρήματα από τους πολίτες και πάλι.

Και το κακό τριτώνει με το αίτημα της Ι.Μ Κορίνθου προς το δημοτικό μας συμβούλιο, που συνέρχεται αύριο, να επιχορηγήσει το φιλανθρωπικό της έργο. Το ποσό δεν είναι καθόλου ευτελές, πιστέψτε με είναι συνήθως άνω των 15.000 ευρώ. Με λίγα λόγια επιχορήγηση  από τους Κορίνθιους δημότες και πάλι που πληρώνουν τα δημοτικά τέλη.

Και ερωτώ γιατί δεν διαθέτει ο δήμος αυτά τα χρήματα απ’ ευθείας στους δημότες του αντί να ενισχύει την εκκλησία; Γιατί άραγε;

Η κατάσταση δεν αλλάζει στην κοινωνική πολιτική του δήμου. Αντιφάσεις πολλές και έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής. Με ένα κοινωνικό παντοπωλείο που δεν ξέρουμε τι ακριβώς ,κάνει με ένα κοινωνικό ιατρείο που διαφημίζεται δεόντως και είναι πιθανόν να λειτουργεί καλύτερα από το κοινωνικό παντοπωλείο.

Οι φιέστες στο Corinthian Palace σε αυτή την εποχή της κρίσης συνεχίζουν να διοργανώνονται μία για τα ΚΑΠΗ και μία για τα παιδιά των παιδικών σταθμών του δήμου. Και αυτές οι δημότες τις πληρώνουν άσχετα αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου και των οργάνων του δήμου. Πληρώνουν χωρίς να ερωτώνται.Ιεράρχηση δεν γίνεται, οι πραγματικές ανάγκες των δημοτών σε εποχή κρίσης δεν εξυπηρετούνται.

Αύριο τα ΜΜΕ θα εκθειάσουν, το θεάρεστο έργο της εκκλησίας, τη δημοσιο-σχεσίτικη  κοινωνική πολιτική του δήμου, θα βγουν χαρούμενες φωτογραφίες, θα δοθούν συνεντεύξεις και τα χαμόγελα θα ακτινοβολούν ικανοποίηση. Θα δηλωθεί εκ νέου πόσο ο δήμος και η εκκλησία είναι κοντά στον δοκιμαζόμενο κορινθιακό λαό.Θα κουραστούμε να τους ακούμε να μιλούν γιαυτό.

Ε, είναι μύθος!

Όλα αυτά τα «επιτεύγματα» από τη δική μας τσέπη βγαίνουν. Μόνο που αντί οι ευχαριστίες να επιστρέφουν σε εμάς, έστω και με ανταποδοτικά έργα της προκοπής, πηγαίνουν προς άγραν ψήφων και δημοσίων σχέσεων. Οι έπαινοι είναι όλοι δικοί τους.

Ο δήμος αναθέτει και μεταθέτει. Ελλείψει χρημάτων και ικανότητας ή πόλη δεν στολίστηκε αρκούντως έστω για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση του εορταστικού κλίματος.

Ο δήμος δεν φρόντισε να προσφέρει ένα γιορτινό γεύμα σε συμπολίτες μας, όπως γίνεται σε τόσους δήμους της χώρας. Αυτό θα μπορούσε να το έχει αναλάβει ως χορηγία το Corinthian Palace, που τόσα χρόνια επωφελείται από τις αναθέσεις του δήμου, αντί να διοργανώνει φιέστες.

Ο δήμος «παρέδωσε» την πλατεία Περιβολάκια σε ιδιώτη, όπου και πάλι οι γονείς θα πληρώνουν για να διασκεδάσουν τα παιδιά τους, αντί να διοργανώσει μια μεγάλη γιορτή χαράς στα Περιβολάκια για τους μη έχοντες και τα παιδιά τους. Τον κατάλογο τον έχει, τη βούληση δεν έχει.

Η υποκρισία και ο μύθος  πρέπει να σταματήσουν.

Λεφτά, απ ’ότι φαίνεται, υπάρχουν. Και λύσεις πάμπολλες.

Απλά οι στενοί συνεργάυτες του δημάρχου δεν θέλουν να ξεφύγουν από το γαϊτανάκι των αλληλεξαρτήσεων που αποφέρουν πολιτικά οφέλη-Εξουσία εν ολίγοις- θρησκευτική και πολιτική.

Στον κατακρεουργημένο αυτό τόπο, αξίζουν καλύτερες μέρες. Μακριά από την θρησκόληπτη – ουχί βαθειά θρησκευτική- και ψηφοθηρική προσέγγιση του συνάνθρωπου.

Άλλωστε τα παραμύθια έχουν πάντα τέλος….

Και οι μύθοι καταρρίπτονται επίσης.....

Αύριο στο δημοτικό συμβούλιο θα τους καταρρίψουν οι σύμβουλοι ή θα σηκώσουν το χεράκι να επιχορηγήσουμε ακόμα μια φορά την Εκκλησία-εξουσία με την οποία θέλει να έχει καλές σχέσεις ο δήμαρχος για ίδιο πολιτκό του όφελος;

ΥΓ.Γράφω τα παράπονα που ακούω, δήμαρχε και δέσποτα από τους ανθρώπους  της πόλης μας που έχουν ανάγκη και δεν τολμούν να περάσουν την πόρτα σας, ή δεν τους αφήνουν.