Αθέατος Απρίλης

    Ένας  Απρίλης  τους πήρε ταξίδι....
     Πέρασε καιρός; Δεν ξέρω...δεν μπορώ να θυμηθώ.
    Σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος πάνω σε αναμνήσεις, ακίνητος, αθέατος σαν τον Απρίλη.
    Ο 'Αγιος Φεβρουάριος   και ο Αύγουστος  ξεγλύστρησαν κάποτε μήνα Απρίλη.
    Τι σημασία να έχει το κάποτε; Έφυγαν.....
    Και κρυφογελώντας πετούν στίχους αγαπημένους

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι

είμαι στιχάκι της στιγμής

πάνω σε τοίχο φυλακής

και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες

καταραμένη είμαι φυλή

με μιαν εξόριστη ψυχή

σ’ άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής

είμ’ ο λυγμός του

είμαι ένας δείπνος μυστικός

δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός

κι είμ’ αδερφός του

(Νίκος)

-------------------------------------------------------------------
Όσοι στο σήμερα βολεύονται, 
έχουνε τ’ αύριο χαμένο, 
μα όσοι για τ’ αύριο παιδεύονται, 
θέλουν τον κόσμο αδελφωμένο

Σκύψε ουρανέ μου κι αφουγκράσου με, 
είμ’ ένας άγγελος του νόστου, 
άνοιξε δρόμο να περάσουμε, 
δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ’ του
δώσε του κόσμου γέλιο, 
δώσε του κόσμου γέλιο, 
δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ’ του

                                                                          (Δημήτρης) _________________________________________________________________________________
Σήμερα "έφυγε' και  ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές αφήνοντας ένα σημείωμα:

"Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι."

Καλό ταξίδι....