Απόγευμα 25ης Μαρτίου 2023

 Στην παρέλαση δεν πήγα, δεν πηγαίνω ποτέ.

 Οι αναμνήσεις από το σχολείο μαρτυρικές.

Μεροληψία για το ποιος/ ποια θα είναι παραστάτης /σημαιοφόρος ύπουλες συμπεριφορές. Εν ολίγοις,  τα σχολικά μου χρόνια ήταν όλα σχεδόν μέσα στη δικτατορία και δεν το άντεχα το θέατρο και το περίσσευμα εθνικοφροσύνης.

Με ενοχλούσε το "υποχρεωτικό" της υπόθεσης.

Μια φορά χτύπησα το δεξί μου χέρι στο βόλεϊ και έπρεπε να το δέσω και να μείνει ακίνητο για μέρες, οπότε παρέλαση 25ης Μαρτίου ΤΕΛΟΣ! Αγαλλίασα.

Τα παιδιά μου διάλεξαν μόνα τους τι θα κάνουν, ελάχιστες φορές συμμετείχαν  όταν ήθελαν εφόσον η παρέλαση δεν ήταν υποχρεωτική.

Σήμερα συλλογίζομαι πως όλα αυτά ελάχιστη σημασία έχουν, εφόσον ο Νεοέλληνας παραμένει ως επί το πλείστον ανιστόρητος, δημαγωγός, πατριδοκάπηλος, ιδιοτελής.

Οι ήρωες της ελληνικής επανάστασης ήταν πρόσωπα μεγάλου βεληνεκούς.

Ήταν όμως άνθρωποι και αυτοί με τα ελαττώματά τους και τις μεταξύ τους έριδες.

Υπήρξε ελληνικός εμφύλιος 1823-1825 για την ηγεσία της Επανάστασης και του υπό διαμόρφωση ελληνικού κράτους. Κοτζαμπάσηδες εναντίον Φιλικών, υποστηρικτές των Άγγλων εναντίον των Πελοποννησίων.

Σήμερα αφιέρωσα όλο το απόγευμα ακούγοντας τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Είναι μια εξαιρετική δουλειά του φίλου μου ραδιοφωνικού παραγωγού-ποιητή Γιώργου Ευσταθίου για το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Η παραγωγή αυτή μεταδόθηκε σε 60 ημίωρα επεισόδια το 2012.

Δυστυχώς δεν υπάρχει στο αρχείο της ΕΡΤ. Ευτυχώς διασώθηκε από ιδιώτη.

Οι μουσικές στίξεις ανήκουν στον Δημήτρη Αρσενόπουλο. Την ηχογράφηση έκαναν ο Thanos Kaleas και ο Γιάννης Λαμπρόπουλος. Τις φωτογραφίες της ηχογράφησης τράβηξε ο Άγγελος Μίχας.

Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω πως τιμώ τους ήρωες αυτής της πατρίδας: αφιερώνοντας χρόνο για να μάθω περισσότερα και να διαμορφώνω καλύτερη άποψη.

   Συμβολική φωτογραφία από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2018 στην Κόρινθο

                                           Οι συντελεστές του ηχητικού ιστορικού τεκμηρίου 

https://soundcloud.com/elefterios-stampouloglou/sets/ap59?utm_source=clipboard&utm_campaign=wtshare&utm_medium=widget&utm_content=https%253A%252F%252Fsoundcloud.com%252Felefterios-stampouloglou%252Fsets%252Fap59

Συμπληρωματικά παραθέτω ένα επεισόδιο της σειράς  Παρασκήνιο  με τον Ζωγράφο Γιώργο Μαυροειδή που αναφέρεται στα "κάδρα" του Μακρυγιάννη ήτοι την ιστόρηση με εικόνες των μαχών του 1821. Από το αρχείο της ΕΡΤ.

Καλή ακρόαση

 

Είναι άνοιξη...

Ανοίγουμε, απλώνουμε, αγκαλιάζουμε, αγαπάμε....

Ανοίγω ξανά το ιστολόγιο που άφησα πριν χρόνια.

Η ζωή είναι κήπος και χρειάζεται φροντίδα

Σας φιλώ

Μ.Φ

Ο χρόνος που κυλά σαν δάκρυ....

42 χρόνια από τότε.
Κύλησαν και δεν θυμάμαι πώς.
Και να που σήμερα, σε πλήρη ωριμότητα, ξανακάνω το ταξίδι πίσω , για πολλοστή φορά, με ένα κομπολόι δάκρυα στο λαιμό.
Τι έγινε, πώς έγινε; Τι  έμεινε από αυτό που ζήσαμε;
Ίσως μόνο αυτό που έχει ο καθένας μας βαθιά μέσα του, το λίγο ή το πολύ του.
Το δικό μου μύχιο ήταν πολύ και είναι ακόμα.Με αυτό ταξίδεψα τη ζωή μου, το λάτρεψα, το φύλαξα, με κράτησε στις θύελλες. Μου έδωσε  τη δύναμη να παλεύω και να μην ενδίδω, ν΄ακολουθώ το φως, και να ελπίζω, να  αγαπώ και να αποδέχομαι.Μου έδωσε έναν ουρανό καταδικό μου και πολλή μοναξιά και αγωνίες.Ας είναι.
Ο χρόνος τώρα κυλά σαν δάκρυ...Ξεπλένει την ψυχή μου,
Και αν μπορούσα να γύριζα το χρόνο πίσω, εκεί θα ήμουν πάλι.Έξω από το Πολυτεχνείο, όπως τότε ένας μικρός κρίκος στην αλυσίδα των νεανικών χεριών που πίστευαν πολύ πως θα έκτιζαν έναν καλύτερο κόσμο.
Ο χρόνος που κυλά σα δάκρυ έγινε χρόνος που μετρά τη ζωή μου....Είναι χρόνος διάφανος....


 



 

Νησί μοναχό πλεούμενο

                                      Πρίγκηπος, Βόσπορος  7/10/2015


Ταξίδεψα στις θάλασσες του Οκτώβρη
Στο γκρι, στο μπλέ και στο μαβί.
Ήμουν νησί στο Βόσπορο
Νησί μοναχό πλεούμενο.

Το μέτωπό μου
Πανί κεντημένο με σύννεφα
Τα μάτια μου
Πυρωμένα κύμματα

Χωρίς μνήμη...
Κάθε ταξίδι είναι επιστροφή
Στο νησί που είμαστε
Ναυαγοί των ονείρων μας.

Παραλία Καλάμια- Πήραμε το βραβείο εγκατάλειψης

Πολύπαθη παραλία της Κορίνθου.Γνώρισε δόξες και αυθαιρεσίες και τώρα συγκατοικεί με την απαξία.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

To 2005 ο τότε δήμαρχος Κορινθίων  Θ. Θωμαϊδης την αφαίρεσε τους παλιούς κυβόλιθους, τους αντικατέστησε με νέους και ονόμασε το έργο ποδηλατόδρομο.

Το 2007 η νέα δημοτική αρχή Πνευματικού δια στόματος Σταυρέλη και με τους πύρινους λόγους του κ. Χρόνη Σηφακάκη, μαχόμενου Πασόκου, την ονόμασαν " το στολίδι τους"

Ο ποδηλατόδρομος έγινε τραπεζοκαρεκλόδρομος, κόσμος συνέρρεε και καρφίτσα δεν έπεφτε τους καλοκαιρινούς μήνες.Η παραλία εξωραΐστηκε κατά τι, μπήκαν ομπρέλες, ανέβηκαν τα ενοίκια στα ύψη.Πήραμε και 1-2 γαλάζιες σημαίες, στήθηκε ναυαγοσωστικό παρατηρητήριο χωρίς  ναυαγοσώστη,αποδυτήρια και μεγαλεία πολλά.

Όπως κάθε τι πρόχειρο, τα Καλάμια κατέρρευσαν σε  μικρό χρονικό διάστημα.Τα περισσότερα καταστήματα έκλεισαν και οι γαλάζιες σημαίες  χάθηκαν επί σειρά ετών λόγω αδυναμίας του δήμου να τηρήσει τους όρους για την απονομή τους.

Η σημερινή εικόνα είναι μάλλον τραγική και το παλιό  "στολίδι τους" μάλλον μοιάζει με "σκουπίδι μας"

Δεν γίνονται ούτε οι ελάχιστες εργασίες συντήρησης των βασικών υποδομών.

Τα ντους θυμίζουν  μέρες της δεκαετίας του '50.Σκουριασμένα και χαλασμένα.

Ούτε αυτό δεν μπορεί να κάνει η δημοτική αρχή για το "στολίδι τους"

Οι μέρες που μας επισκεπτόταν η Πετρούλα και χειροκροτούσαν τα πλήθη πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Δεν υπάρχει καμία διαμάχη μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης για την υπεράσπισή τους.

Απλά τα άφησαν όλοι στην τύχη τους.

Χωρίς  να μην μπορούν να τους προσφέρουν ούτε μια γραμμή αστικής συγκοινωνίας.

Κατά τα λοιπά υπάρχει επιτροπή Τουρισμού του δήμου.

Δεν διαφέρει από τα αγάλματα του Μεγαλέξανδρου και του Διογένη.

Και  έζησαν αυτοί καλά... και εμείς ....;

Δεν ξεχνώ....

Επειδή δεν φτάσαμε τυχαία έως εδώ..
Επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο...
Επειδή πάντα υπάρχει ένας  ή περισσότεροι λόγοι...
Επειδή ο λόγος και οι λόγοι πρέπει να καταγράφονται.
Επειδή δεν έχω κοντή μνήμη
Εγκαινιάζω τη στήλη "Δεν ξεχνώ"
Από  το αρχείο μου.
Είναι μεγάλο.
Φωτογραφίες
Άρθρα
Σχόλια
Βίντεο
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.....
Για μια επόμενη ψήφο μνήμης

Η πιο μεγάλη ώρα...

Η πραγματικότητα:

Ο Χ. είναι 55 άνεργος και άστεγος εδώ και 5 χρόνια. Φιλοξενείται στο υπνωτήριο του δήμου 9μμ-9πμ. Την ημέρα λιώνει τα παπούτσια του περπατώντας στους δρόμους. Σιτίζεται από την εκκλησία. Είναι ισχνός σαν καλαμάκι. Χαμογελά και ελπίζει. Σκέφτεται του άλλους και κάνει τα πάντα για να τους βοηθήσει.

Η κυρία Ω είναι 70 χρονών με τρεις άνεργους γιους και μια σύνταξη του ΟΓΑ. Καλοσυνάτη, γλυκιά, ένα κλαράκι είναι το σώμα της. Το σπίτι της έχει «ελλείψεις» μου λέει, στα απαραίτητα όπως  λάδι και ψωμί.

Η  Δ είναι μετανάστρια από το Μαρόκο. Μεγαλώνει μόνη της το γιό της. Ξενοδουλεύει όπου βρει. Το παιδί της τη νοιάζει να έχει να φάει.Απολύθηκε από την εργασία της πριν 3 χρόνια.

Η Γ έχει 2 παιδιά, άντρα άνεργο και καθαρίζει σκάλες όπου βρει. Φέρνει τα ρούχα  των παιδιών της να τα φορέσουν άλλα παιδιά. Δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Ελπίζει.

Η  Π. συντηρεί την οικογένειά της  και εξυπηρετεί το δάνειο του σπιτιού της με τον μισθό των 600 ευρώ. Κατάκοιτη μητέρα, άνεργος άνδρας από την Ελληνική Χαλυβουργία. Το παιδάκι τους είναι η αγωνία τους. Δεν φτάνουν τα χρήματα.

Είναι και ο Ε., ο Ζ, η Κ, η Λ, η Μ

Οι ιστορίες τους ξεπερνούν τη φαντασία μας, η καθημερινότητά τους  την οποιαδήποτε μυθιστορία.

Η κρίση με ένωσε μαζί τους και έγιναν κομμάτι της ζωής μου. Μου δίδαξαν, μου έδωσαν με πλούτισαν.

Το ΟΧΙ μου

Για τους ανθρώπους αυτούς που σέρνουν το φορτίο τους με τόση αξιοπρέπεια, για όλους αυτούς που λυγίζουν αβοήθητοι, για όλες τις ιστορίες ανθρώπων που καταρρακώθηκαν άθελά τους από τις λάθος πολιτικές, από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, από τους κερδοσκόπους των  χρηματιστηρίων και των τραπεζών  συμβάλλω το δικό μου  ΟΧΙ.

Το οφείλω στα παιδιά μου, στα παιδιά που θα γεννηθούν, στη νεολαία, στο μέλλον.

Σε αυτή την μοναδική  πατρίδα που δεν θέλω να εγκαταλείψω.

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα.

Ο αρχιτέκτων της παράγκας

                                                      Πέμπτη 21/5/2015 περί ώραν 11:30

Ώρα περασμένη και ο πεζόδρομος της οδού Πυλαρινού  σχεδόν άδειος.

Λίγες παρέες στα καφέ, συζητούν χαμηλόφωνα.

Απολαμβάνω την κουβέντα με την παρέα μου και κοιτώ προς το μέρος της  Δημοτικής Βιβλιοθήκης στην Απ.Παύλου.

Τα φώτα ενός αυτοκινήτου που μπαίνει στον πεζόδρομο τραβούν την προσοχή μου.

Μπαίνει το όχημα στον πεζόδρομο, περνά την κατοικία του δέσποτα και παρκάρει ακριβώς απέναντι δίπλα στο περίπτερο. Στο ιστορικό σημείο που πάρκαρε και ο δημοτικός μάγειρας, άντε ένα τσικ πιο κοντά.

Βγαίνει ένας ψηλός κύριος αλλά δεν τον αναγνωρίζω αμέσως. Ο κύριος περπατά την κορμοστασιά του αγέρωχα και νωχελικά και πλησιάζει προς το μέρος μας.

Γουρλώνω τα μάτια: είναι ο αρχιτέκτων της παράγκας κ. Γιάννης Γκεζερλής, πρώην δήμαρχος Σολυγείας, πρώην δημοτικός σύμβουλος, πρώην υποψήφιος δήμαρχος  με το  σύνθημα " γκρεμίστε την παράγκα" "έξω από την παράγκα" και άλλα όμορφα. Αυτός που κάποτε αποκάλεσε "λαμόγιο" τον Γιάννη Ραγκούση  αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και γύρισε στην "αριστερά", τότε που γελάσαμε πολύ. Εμπνευστής της μελέτης DART Pescara από το οικείο Πανεπιστήμιο δείτε ΕΔΩ που τελικά πήγε στις καλένδες.

Αυτή την περίοδο είναι συντονιστής του Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής Κορίνθου ενός φεστιβάλ που φιλοδοξεί να φέρει προτάσεις

για το δήμο Κορινθίων ή/και την Περιφέρεια  με επίκεντρο μια πρόταση ανάπλασης του ευρύτερου χώρου της γέφυρας του Ισθμού.

 

Και ενώ κάνει όλα τα παραπάνω  ο κ. Γκεζερλής, διατεινόμενος ότι κομίζει καινοτομία, ωραίες  αρχιτεκτονικές ιδέες και όραμα για το δήμο, παράλληλα λειτουργεί ως ο πιο ανεγκέφαλος και αδιάφορος πολίτης.

Υποστηρικτής των πεζοδρομήσεων, οδηγεί και παρκάρει στον πεζόδρομο, όπως και πολλοί άλλοι πρώην και νυν αυτοδιοικητικοί. Σημειωτέο ότι λίγα μέτρα πιο πέρα,  στην οδό Απ. Παύλου υπήρχαν πολλές κενές θέσεις στάθμευσης.

Το συμπέρασμά μου είναι πως παρόμοιες πρακτικές εκ μέρους ανθρώπων της αυτοδιοίκησης επαυξάνουν την παρατηρούμενη αναλγησία και τον άκρατο ετσιθελισμό. Και αφού αυτοί  λειτουργούν με αυτό τον τρόπο πως μπορούμε να περιμένουμε από τους απλούς πολίτες να τηρήσουν κανόνες και κανονιστικές διατάξεις;

Ο κ. Γκεζερλής  είναι μέρος του παλαιοκομματικού συστήματος του ΠΑΣΟΚ που λειτούργησε υπεροπτικά, σαρωτικά και ευνοιοκρατικά. Η παράγκα, με τα μπαλώματα, τις λαμαρίνες και την ξεχαρβαλωμένη πόρτα, υπάρχει και κατοικείται και από τον ίδιο.

Κ. Γκεζερλή, οι αλλαγές δεν συντελούνται στα φεστιβάλ και τα προγράμματα.

Πρέπει πρώτα να αλλάξετε εσείς, από βαθιά μέσα σας, και να λειτουργήσετε ως  συνειδητός πολίτης, ως ταπεινός υπηρέτης της πόλης που θέλετε να αλλάξετε.

Χτες ατυχήσατε, μπήκατε βίαια στο οπτικό μου πεδίο με το βαρύ σας όχημα και όπως λέει και ο λαός "πέσατε πολύ στα μάτια και την εκτίμησή μου"

 

 

'Οσο διαρκούν τα παραμύθια-Tant qu'ils durent ces contes

 

 

 Jihad Darwiche-Maya Fourioti

2ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης-2ème Festival International de Conte

2 βραδιές με αφηγήσεις στην Κόρινθο-2 soirées de contes à Corinthe

3 και 4 Μαΐου 2015 3 et 4 mai 2015

Ιστορίες Ζωής μέσα στον Πόλεμο-Contes de vie dans la Guerre

Χίλιες και Μια Νύχτες -Mille et Une Nuits

 

Μερικές εικόνες , χιλιάδες λέξεις-Quelques images, des milliers de mots

 

Δυο βραδιές που λάμπουν σαν αστέρια στα μαλλιά μιας νεράιδας

Deux soirées qui brillent comme les étoiles dans la chevelure d'une fée

 

Ευχαριστίες-Remerciements

 

Stelios Pelasgos - Καλλιτεχνικό Διευθυντή και δάσκαλο μου

Directeur Artistique et  maître de formation

Café Fin Corinthe

Πολιτιστικός Χώρος το Ηλιοσκαλοπάτι

στο δάσκαλο μου Γιώργο Ιωάννου -à mon maître  Georges Ioannou

Nefelie Maggaloussi- Φωτογράφο-Photographe

 

 

 

 

Τρένο της άνοιξης, της αφήγησης, της ελπίδας και της ζωής.....

Ο Μάης έβαλε το ποδάρι του χτες στη ζωή μας. Θα μας δώσει άραγε εκείνο το βάλσαμο που έχουμε ανάγκη  με τα χρώματά του, τις ευωδιές και τις μουσικές του; Νομίζω πως ναι, γιατί όλα είναι μέσα στα εσωτερικά μας ταξίδια. Αρκεί να τα αφηγηθούμε και να τα μοιραστούμε.

Αυτή την άνοιξη στη μικρή μας πόλη κλείνουμε και ανοίγουμε κύκλους. Προσδοκώντας ανανέωση, αλλαγή, πρόοδο, νέους ορίζοντες, ταξίδια στο χώρο και μέσα μας.

Άνοιξη 2014, Μάιος

Όλα άρχισαν στον κοινωνικό χώρο Σβούρα, στη Σίνα 37.Δημιουργήθηκε μια ομάδα διερεύνησης της αφηγηματικής τέχνης, ένα εργαστήρι που έβαλε αρκετούς από εμάς  σε ένα γρήγορο τρένο. Ταξιδέψαμε σε χώρες μακρινές, στα σπίτια των δράκων, στις λίμνες με τις φεγγαρόπετρες, στα βασίλεια των βυθών, ακούσαμε θρύλους, ακούσαμε το σώμα μας και την ψυχή μας. Μηχανοδηγός και μηχανή μαζί ο φίλος μας ο Γιώργος Ιωάννου που είχε κάνει μεγάλα ταξίδια στην προφορικότητα μέχρι τα βάθη του Ομήρου.

Και να που η ζωή μας, τα βιώματά μας ξεχύθηκαν, λύθηκαν και έφτιαξαν ιστορίες, απορίες και δεσμούς. Γνωριστήκαμε μεταξύ μας, δώσαμε, πήραμε, ανταλλάξαμε, αγαπηθήκαμε, αποχωριστήκαμε. Γνωρίσαμε ανθρώπους που ήρθαν στην αυλή της Σβούρας να μας πουν τις δικές τους ιστορίες, αφηγητές, παραμυθάδες, μυημένους και μη. Ο καθένας μας διάλεξε το ταξίδι που ήθελε να κάνει ή ίσως τον διάλεξε το  ταξίδι του

Από αριστερά : Μελίνα Ηλικίδου, Μαρία Σόφτση, Françoise Diep, Kamel Guennoun, Μάγια Φουριώτη, Στέλιος Πελασγός

Φθινόπωρο 2014

Στο ίδιο γρήγορο τρένο του καλοκαιριού, με οδηγό ένα όνειρο, βρίσκομαι στο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου. Συμμετέχω στο διαγωνισμό αφήγησης που διοργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης με μια  βιωματική ιστορία. Αναπάντεχα μοιράζομαι το πρώτο βραβείο με ένα 17χρονο κορίτσι. Συναντιέμαι  με τον Στέλιο Πελασγό και δύο σπουδαίους Γάλλους αφηγητές την Françoise Diep και τον Kamel Guennoun. Εμπειρία ανεκτίμητη. Αρχίζω να παρακολουθώ τα σεμινάρια του Στέλιου Πελασγού στην Αθήνα. Το τρένο τρέχει ....

Χειμώνας 2014-2015

Η μαθητεία στην αφήγηση είναι υπόθεση ψυχής και επιστροφής στο παρελθόν. Μέσα από τους μύθους, τα παραμύθια και τις ιστορίες ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής σου.Άλλοτε αντέχεις, άλλοτε διαλύεσαι. Η τέχνη αυτή είναι πάντα εκεί για να σε στηρίζει. Και συνεχίζεις...

Άνοιξη 2015, Μάιος

Ο κύκλος του εργαστηρίου αφήγησης στη Σβούρα έκλεισε.'Έμεινε το κόκκινο κουβάρι που μας ένωσε. Το κρατάμε για τα δύσκολα και τα καινούργια. Για τα όνειρα και τα μελλούμενα. Ανοίγει  νέος κύκλος. Αυτός της συν-εργασίας. Με όσους πήραν κάποτε ένα γρήγορο τρένο και νίκησαν τους δράκους που κατοικούσαν μέσα τους.

Σήμερα έρχεται στην Κόρινθο ένας μεγάλος αφηγητής και δάσκαλος: Ο Jihad Darwiche.

Μας επισκέπτεται στα πλαίσια της περιοδείας του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης που άρχισε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 2014 και ολοκληρώνεται  αυτό το μήνα, με εμπνευστή και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Στέλιο Πελασγό.

Δημιουργία του Βασίλη Ιωάννου

Αλλάζοντας βήματα ανάμεσα στο δέος και την αγωνία θα τον υποδεχτώ τηρώντας τις καταβολές της ελληνικής φιλοξενίας. Με ακόμα περισσότερο δέος θα επιχειρήσω να μεταφέρω στη γλώσσα μας τις ιστορίες που κουβαλά από την μαρτυρική του πατρίδα, το Λίβανο, και τη γενέτειρά του, την Αρχαία Σιδώνα.Ξέρω πως θα με πάρει μαζί του στις Χίλιες και μια Νύχτες του.

Το γρήγορο τρένο που με ταξίδεψε μέχρι εδώ μπήκε στον παλιό και ένδοξο σταθμό της Κορίνθου.

Δώστε το χέρι σας, ανεβείτε....προλαβαίνετε.

Είναι γεμάτο με όνειρα, αλήθειες, ελπίδες, συναισθήματα, ζωή που κυλάει, αναμνήσεις, εικόνες.

Οι συνταξιδιώτες  του εργαστηρίου αφήγησης όλα τα φώτα του και οι μηχανές του.

Ακούστε σφυρίζει.....

Επιβίβαση

Την Κυριακή 3/5/2015

στο Καφέ Fin  στη δημοτική αγορά Κορίνθου  στις 8:30μμ

Τη Δευτέρα 4/5/2015

στον Πολιτιστικό Χώρο το Ηλιοσκαλοπάτι Απ. Παύλου 44 στις 8:30μμ