Το αφιερώνω στους ωραίους κοιμισμένους της χώρας και του τόπου μου, πού άφησαν τη ζωή τους και την τύχη τους στους παραμυθάδες.
Σε αυτούς που ενοχλούνται γιατί τους στρέφω πάνω τους τον δικό τους καθρέφτη.
Σε αυτούς που δεν τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι αλλά σκύβουν κι'άλλο κι'άλλο.
Το παραμύθι έχει τελειώσει.
Το πάρτι έχει τελειώσει.
Οι καναπέδες στράβωσαν από το καθισιό.
Η ζωή πρέπει να προχωρήσει χωρίς τα λαμπερά καθρεφτάκια που μας χαρίζουν.
Η ζωή είναι πολύτιμη και θέλει να έχει μέλλον. Πρέπει να έχει μέλλον.
Μέλλον ειρηνικό και ελπιδοφόρο.
Μέλλον που ακουμπά στη γνώση, την επίγνωση, τη συνειδητότητα, την αλληλεγγύη.
Τι άλλο να γράψω ''ωραίοι μου''.
Δεν κινδυνεύουμε από κανέναν άλλο παρά από τους ίδιους τους υποτελείς εαυτούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου