Τα ήσυχα βράδια και η σωτηρία της ψυχής

Στον Χαράλαμπο Κασίμη

Φίλε μου καλέ,

Ησύχασαν τα βράδια,μικρά τρένα με φωτάκια μαζεμένα τρυφερά περνούν πάνω στη θάλασσά μας.
Τα κοιτώ και δεν φοβάμαι ούτε το σκοτάδι ούτε τη θάλασσα.Συνηθίζω.
Κάποτε ονειρευτήκαμε  πως θα αλλάζαμε πολλά πράγματα.Αλλάξαμε μερικά και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα.'Αλλος έβαλε πλάτη, άλλος καρδιά,άλλος ψυχή, κάποιος άλλος τραβούσε κουπί.
Μ ε κόντρα αέρα και βράχια σαν τέρατα παλαίψαμε.Ελαφριά σκαριά εμείς για τόσες φουρτούνες. βήμα- βήμα, το πάτημα του ενός πάνω στου άλλου.Η ευθύνη, η συνέπεια, οι μάχες γράφεις στη δήλώσή σου,το περιβάλλον, ο πολιτισμός, οι κοινότητες των πολιτών, η συμμετοχή, η αλληλεγγύη, η διαφάνεια, η ποιότητα. Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει;
Τα ταξίδια δεν τελειώνουν στην άκρη μιας καρέκλας, για όσους ξέρουν να ταξιδεύουν.Οι πόντοι είναι ανοιχτοί.
Συνταξιδέψαμε όλοι όμορφα στο όχημα ''Κίνηση'' γιατί παραμείναμε άνθρωποι των ανθρώπων.
'Ετσι θα συνεχίσουμε .Συνταξιδιώτες  του ονείρου για μια καλύτερη ζωή για όλους. Συνεπείς  με τις αρχές μας.
Σ'ευχαριστώ με δυό τραγούδια.
Σ'ευχαριστώ για το μέχρι τώρα κοινό μας ταξίδι.
Στην οικογένειά σου εύχομαι  πολλά ήσυχα βράδια με ολόφωτα τρένα  ελπίδας να περνούν......