Με λύρα,λαούτο και ρακή από τον '' Ψηλορείτη''

Η 'Ενωση Κρητών ''ο Ψηλορείτης'' οργάνωσε μια γιορτή χτες κάτω από το στέγαστρο της Πλατείας Ελ.Βενιζέλου.'Ενα χώρος που μέχρι τώρα χρησιμοποιείται σαν  χώρος στάθμευσης δικύκλων, ντύθηκε με νότες και τραγούδια από την Κρήτη, στρώθηκε με τα πατήματα των ανθρώπων που χόρευαν λεβέντικα, γέμισε με κέφι  και ζωντάνια.

Μιά εκδήλωση ''υπόδειγμα'' για τα πολιτιστικά δρώμενα  της πόλης μας, που εύχομαι οι κρατούντες της πόλης να λάβουν σοβαρά υπ' όψιν τους.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε χωρίς την χρηματική υποστήριξη του δήμου (πλην ηχητικών και καρεκλών) και στηρίχτηκε από τα μέλη του συλλόγου.

Εδέσματα δεν υπήρχαν πλην γαμοπίλαφου. Προσφέρονταν παξιμάδι και ρακί έναντι λογικού ποσού.

Συμμετείχαν και προσέφεραν εργασία τα μέλη του συλλόγου.

Η ψυχή της γιορτής ο λυράρης ο Μανώλης, και ο λαουτιέρης σύντεκνος.

Τίμησαν -περαστικοί και βιαστικοί- οι επίσημοι της πόλης.

'Εμειναν  μέχρι  αργά οι πιό καθημερινοί άνθρωποι.

Κάνω μια σύγκριση με την εκδήλωση των 'Αρκάδων  τον Ιούνιο, που προκάλεσε αρκετούς και οδήγησε ένα σύλλογο στα δικαστήρια και στις σημερινές εκλογές.

Και οι Αρκάδες θα μπορούσαν να έχουν κάνει το ίδιο.

Μια γιορτή χωρίς  το μεγάλο όνομα ''Χαρά Βέρα''. Μια γιορτή με παραδοσιακούς χορούς της Αρκαδίας, με κλαρίνα και βιολιά, κρασί  τυρί και παξιμάδι. Δεν θα μπορούσαν;

Η διαφορά είναι πως οι Κρήτες είναι συλλογικοί. Πως προσπαθούν να σώσουν την παράδοση  και τη μουσική τους διαδίδοντάς την.

Οι Αρκάδες έχουν αποδειχτεί  διασπαστικοί και φιλέριδες.

Οι Κορίνθιοι που είναι ως συλλογικότητα;

Μάλλον άφαντοι παρατηρητές  των άλλων συλλογικοτήτων.

Ποιός θα ενώσει τα κομμένα νήματα της παράδοσης και του πολιτισμού μας;

Ποιός θα  μας ενώσει;

Εμείς στην Κορινθία, μην έχοντας αρχίσει καν τη διάσωση του λαϊκού και παραδοσιακού μας πολιτισμού- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- καταφέραμε  να κλείσει και το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου .

Εμείς και οι άρχοντες που ψηφίζουμε πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων εκατομμύρια ευρώ για ''πολιτιστικές νομαρχιακές εκδηλώσεις'', για γουρουνόπουλα και κέτερινγκ προς όλες τις κατευθύνσεις, για  τον εκπολιτισμό μας από το Σάκη Ρουβά, τη Χαρά Βέρα και  άλλες αηδούς, για το φωτισμό ενός κάστρου που δεν φωτίζεται ώστε να παραμένουμε όλοι στα σκοτάδια  που μας αξίζουν.

Εμείς αξίζουμε αυτό που μας δίνουν.

Μας δίνουν αυτό που μας αξίζει.

'Οταν αξίζουμε τα καλύτερα, θα φανεί.

Εκείνο το κιόσκι του Φλοίσβου μπορεί να γίνει μια μικρή εστία συμμετοχής, ανοιχτή εστία παραγωγής πολιτισμού σαν αντίδοτο στη δυσκολία των καιρών. Οι καιροί απαιτούν ενότητα, ήθος, σοβαρότητα, οικονομία  δυνάμεων και πόρων και ανάληψη των ευθυνών μας.

'Ενα μικρό δείγμα από την εκδήλωση 

Nα'ναι καλά οι σύντεκνοι του νέου ''Ψηλορείτη'', να ζουν σαν τα ψηλά βουνά να τραγουδούν την Κρήτη
επί πλέον λήψεις εδώ, εδώ και εδώ