Ζω και κατοικώ : Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και μισοτελειωμένα έργα.Μια πόλη με μύρια προβλήματα.
Μια πόλη χωρίς φαντασία με σχεδόν αδιάφορους για τα κοινά πολίτες.Μια πόλη καφετέρια.
Έχω τα μάτια και την ψυχή ανοιχτά.Έχω ακόμα λίγα όνειρα φυλαγμένα για να μην παραιτηθώ από τις αναζητήσεις μου.
Τα γύρω μέρη είναι πιό όμορφα.Εκεί περιπλανιέμαι.


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Στο τζιβαέρι μου



Το δικό μου τζιβαέρι, η Δάφνη, γίνεται σήμερα 24 χρονών.Μου χάρισε όλες τις συγκινήσεις, τις χαρές και της αγωνίες της μάνας.Της έδωσα εμπειρίες, αρχές και ελευθερία.-έτσι πιστεύω- Είμαι περήφανη.Είμαι ευτυχης που έζησα μέχρι τώρα για να την καμαρώνω. Για πρώτη φορά δεν μπορώ ούτε ένα φιλί να της δώσω από κοντά.(Η απόσταση κάνει ακόμα πιό αδύνατο το αγκάλιασμα.)
Της αφιερώνω τη γλύκα της Αρετούλας,όλα τ'αστέρια του σύμπαντος και ένα ζευγάρι δυνατά φτερά να ταξιδεύει.
Το φωτεινό χαμόγελο της πριγκήπισας Νεφέλης μας είναι το πολυτιμότερο δώρο για τα γενέθλιά σου. θησαυρέ μου.

Χρόνια γερά και δημιουργικά.

Από την οικογένειά σου......  πέρα ως πέρα
 

2 σχόλια:

V είπε...

Νά την χαίρεσαι.
Να και μια άλλη , η καλύτερη νομίζω, εκτέλεση για το τζιβαέρι:
http://www.youtube.com/watch?v=zPvte9Vtzes

Μάγια Φουριώτη είπε...

Καλέ μου φίλε,
Σ'ευχαριστώ
Την Αρετούλα τη διάλεξα λόγω ηλικίας...
Η καλύτερη εκτέλεση για μένα ήταν από μια κοπελιά στην Κάρπαθο σε ένα από τα πανηγύρια τους... αλλά δεν είναι ηχογραφημένη.