Όποιος και να ευθύνεται για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή εδώ και 60 χρόνια, όποιος και να προσπαθεί να δικαιολογηθεί για τις απάνθρωπες πράξεις ενάντια σε άμαχους και παιδιά, δεν είναι δυνατόν να αθωώνεται κάνοντας χρήση σαθρών επιχειρημάτων. 'Ακουσα τη δημοσιογράφο να διαβάζει την επιστολή της. Δυστυχώς είναι στα αγγλικά.Δείτε τις εικόνες. Η καρδιά ματώνει.
Πόσος θάνατος χωράει ακόμα στην Παλαιστίνη; Πόση υποκρισία των μεγάλων και ισχυρών κρατών;
Πόσο γρήγορα ξεχνάμε την Παλαιστίνη, την Κύπρο, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τους λαούς που αργοπεθαίνουν ή στενάζουν από τη βία των κατακτητών τους σε όλο τον πλανήτη;
Πόσο απάνθρωποι γινόμαστε ολοένα;
Εκτός από μη άνθρωποι γινόμαστε ολοένα πιό αδιάφοροι, πιό μουδιασμένοι, πιό ανήμποροι μπροστά στη βία της εποχής που δεν είναι απαραίτητα βία του πολέμου, αλλά βία κατά της ψυχής μας και των συναισθημάτων μας.
Πνιγμένοι στα χρέη, στην ανία, στην κατανάλωση, δομούμε την παχυδερμία, φτιάχνουμε σκληρό πετσί ,που δεν το διαπερνά με τίποτα ο ανθρώπινος πόνος και η δυστυχία.
Προσωπικά ντρέπομαι αναλαμβάνοντας το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί.
Από τα ανοιχτά παράθυρα, ακούω να περνούν γέλια .
Από τα ανοιχτά παράθυρα ακούω τις τηλεοράσεις σε αντίλαλο.
Τρείς νεκροί και τρείς Παλαιστίνιοι τραυματίες σε βομβαρδισμό των Παλαιστινιών στη λωρίδα της Γάζας απόψε. Αντίποινα για επίθεση της Χαμάς.
Αύριο αντίποινα στα αντίποινα;
Χωρίς τέλος η βία.Μόνο ζωές αθώων τελειώνουν ξαφνικά.
ΥΓ Μέρος της επιστολής της Laureen Booth προς το Ισραήλ μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου